Χαίρε γέφυρά μας,
η πιο ψηλή και πιο μεγάλη γέφυρα
σε ολόκληρο τον κόσμο.
Φτιαγμένη από λευκό μαρσίπανο
-όμορφο, λαχταριστό μαρσίπανο-
στέκεται στα νερά του ποταμού
πάνω σε γιγάντιους πασσάλους
φτιαγμένους από κέικ και φρούτα.
Σε αυτή τη γέφυρα κάθε βραδιά,
γκρίζοι άντρες σε κοστούμια
καμωμένα με το ρούχο της χαμένης
τους ζωής, παίρνουνε τα τρένα προς
την κόλαση στα προάστια της πόλης.
Ένας ζωγράφος με ψηλό καπέλο
καθισμένος στα σκαλιά της γέφυρας
—καμωμένα από κέικ και φρούτα—
άρχισε να ζωγραφίζει εικόνες
με χελιδόνια και μπουλντόγκ
στους τοίχους της φτωχής χαρτόπολης.
Μια γυναίκα καθισμένη δίπλα του
του πρόσφερε τυρί Boursin και ένα
ποτήρι γαλλικό κρασάκι.
Θεέ μου!
Γαλλικό τυράκι και κρασί!
Σίγουρα, τον πέρασε για αλήτη και όχι
τον μεγαλύτερο καλλιτέχνη στο ντουνιά.
Έμεινε κατάπληκτος!
Σε ένα ξέσπασμα δίκαιου θυμού
δολοφόνησε τα χελιδόνια όλα
και τα τάισε στα χαμογελαστά μπουλντόγκ.
Ένας αστυνομικός ντυμένος στα πολιτικά
βγήκε έξω από μια πόρτα, βαμμένη πάνω
στους πασσάλους της πιο μεγάλης γέφυρας
του κόσμου, και βλέποντας τέτοιο σφαγή
πυροβόλησε νεκρό τον άχαρο αλήτη.
Ένας ιεραπόστολος άκουσε τον πυροβολισμό
και ήρθε τρέχοντας στον τόπο του εγκλήματος.
Είδε μια γυναίκα εκτός εαυτού από θλίψη
να μοιρολογά τον νεκρού αδελφό της.
Υπέθεσε ότι ήταν μεθυσμένη από γαλλικό κρασί
-Δεν μπορείς ποτέ να εμπιστευτείς την ηθική των Γάλλων-
και ότι είχε μαχαιρώσει τον πεθαμένο άντρα.
Όμως ήξερε ότι αυτός δεν ήτανε καβγάς δικός του.
Το βράδυ όλα γίνανε ξεκάθαρα και ένας νεαρός
δημοσιογράφος του πιο μεγάλου σταθμού της γης
κατάλαβε ότι απόψε είχε βρει διαφώτιση.
Κοίταξε περήφανα τη γέφυρα της πόλης
—φτιαγμένη από μαρσίπανο και κέικ,
το πιο καλό και πιο λευκό του κόσμου—
και δάγκωσε με απληστία μια τεράστια μπουκιά
από το πελώριο της πόδι.
Το πόδι της άρχισε τότε να κουνιέται
μπρος και πίσω και μετά βούλιαξε μέσα
στο ποτάμι, συντρίβοντας ένα άντρα
παχουλό πάνω στο ποδήλατο του.
Το ίδιο βράδυ το γεγονός αυτό αναφέρθηκε στα νέα.
London Bridge is falling down
Falling down, falling down
London Bridge is falling down
My fair lady
Οι εθνικόφρονες της χώρας
σε μια τελετή γεμάτη με λαμπρότητα
σκόρπισαν τις στάχτες του στη Μάγχη
και αυτές με μια μεγάλη αναίδεια
παρασύρθηκαν προς τη Γαλλία.
"Τι σπουδαία ιστορία,”
σκέφτηκε ο νεαρός δημοσιογράφος
με μεγάλη περηφάνεια,
"Αυτή σίγουρα θα είναι η μεγαλύτερη
ιστορία στον κόσμο."
read the English version of this poem The Tallest Bridge in the World
Λίγα λόγια για το ποίημα…
Πολιτικά Ποιήματα: Αναλύοντας την Σουρεαλιστική Ειρωνεία της "Μικρής Αγγλίας"
Στον χώρο των πολιτικών ποιημάτων, όπου η σάτιρα και ο σουρεαλισμός συνυπάρχουν, το ποίημα "Η Μεγαλύτερη Γέφυρα στον Κόσμο" προσφέρει μια καυστική κριτική της εθνικιστικής ιδεολογίας που συχνά περιγράφεται με τον όρο "Μικρή Αγγλία." Η ζωντανή και παράλογη εικόνα που δημιουργείται στο ποίημα υπογραμμίζει την αλόγιστη περηφάνια και τις αντιφατικές αξίες που κατέχουν αυτοί που πιστεύουν φανατικά στην ανυπέρβλητη υπεροχή της χώρας τους.
Το ποίημα ξεκινά με τη μεγαλοπρεπή διακήρυξη της ύπαρξης της ψηλότερης και μεγαλύτερης γέφυρας στον κόσμο, φτιαγμένης εξ ολοκλήρου από λευκό μαρσίπανο και στηριγμένης σε γιγαντιαίους πασσάλους από κέικ και φρούτα. Αυτή η φανταστική κατασκευή θέτει τη βάση για την σουρεαλιστική αφήγηση που ξεδιπλώνεται. Η γέφυρα από μαρσίπανο, όμορφη και λαχταριστή, συμβολίζει τη εύθραυστη και τεχνητή φύση της εθνικιστικής περηφάνιας που αντιπροσωπεύει.
Καθώς η νύχτα πέφτει, οι γκρίζοι άντρες με κοστούμια από χαμένη ζωή διασχίζουν τη γέφυρα, μια μεταφορά για την μονοτονία και την ανεκπλήρωτη ύπαρξη που συχνά προάγει ο εθνικισμός. Η παρουσία ενός ζωγράφου με ψηλό καπέλο, ο οποίος αρχίζει να ζωγραφίζει χελιδόνια και μπουλντόγκ στους τοίχους της φτωχής χαρτόπολης, εισάγει ένα στρώμα ειρωνείας. Η εργασία του καλλιτέχνη διακόπτεται από μια γυναίκα που του προσφέρει γαλλικό τυρί και κρασί, μια χειρονομία που οδηγεί σε μια βίαιη και παράλογη αντίδραση. Αυτή η συνάντηση αντικατοπτρίζει τις ξενοφοβικές τάσεις που υποβόσκουν στην εθνικιστική[CZ1] νοοτροπία, όπου η ξένη επιρροή συναντάται με εχθρότητα.
Η παράνοια κορυφώνεται με την εμφάνιση ενός αστυνομικού ντυμένου στα πολιτικά, ο οποίος παρερμηνεύει τη σκηνή και πυροβολεί τον ζωγράφο. Η άφιξη ενός ιεραποστόλου και η επακόλουθη λανθασμένη κρίση της κατάστασης υπογραμμίζουν περαιτέρω την κριτική του ποιήματος στην παραπλανημένη ηθική που συχνά συνοδεύει τον εθνικιστικό ζήλο. Η διαφώτιση που επιτυγχάνεται από τον νεαρό δημοσιογράφο μέσα από το χάος και τη σφαγή σατιρίζει την επιφανειακή φύση της ειδησεογραφικής κάλυψης.
Το ποίημα ολοκληρώνεται με την κατάρρευση της γέφυρας από μαρσίπανο, μια κυριολεκτική και μεταφορική αναπαράσταση της αναπόφευκτης πτώσης μιας τέτοιας κούφιας περηφάνιας. Η υπερηφάνεια του δημοσιογράφου για την κάλυψη της κατάρρευσης ως της "μεγαλύτερης ιστορίας στον κόσμο" αντικατοπτρίζει την παράλογη υπερηφάνεια των εθνικιστών. Το σκόρπισμα της τέφρας του παχουλού άντρα, μια μεταφορά ενός γνωστού πολιτικού, που παρασύρεται προς τη Γαλλία, λειτουργεί ως τελική ειρωνική ανατροπή, υπογραμμίζοντας τη ματαιότητα και τον παραλογισμό της εθνικιστικής κοσμοθεωρίας.
Στην ανάλυση του ποιήματος "Η Μεγαλύτερη Γέφυρα στον Κόσμο", γίνεται φανερό ότι τα πολιτικά ποιήματα όπως αυτό χρησιμοποιούν τον σουρεαλισμό και την ειρωνεία για να αποδομήσουν τη λογική και συχνά υποκριτική φύση των εθνικιστικών πεποιθήσεων. Η εικόνα και η αφήγηση του ποιήματος προσκαλούν τους αναγνώστες να αμφισβητήσουν την εγκυρότητα αυτής της περηφάνιας και να σκεφτούν τις ευρύτερες συνέπειες μιας κοσμοθεωρίας που ανυψώνει την πατρίδα τους πάνω από όλες τις άλλες χωρίς λογική αιτιολόγηση.
Comments