Κάθε μεσημέρι μέσα στην οσμή
του μισολιωμένου ασφάλτου,
πήγαινα να βρω μια μικρή οφθαλμαπάτη
να ξαπλώνει ξένοιαστα δίπλα στο νερό.
Μας δέσμευε μαζί η αρχαία λαογραφία
της γης μας, εγώ, ο πρωτόγονος γιός
της θάλασσας, καιγόμενος, πάντα ανήσυχος
και αυτή η πολύτιμη κόρη του Μαγιού.
Ντυμένη με μια γαλάζια υφαντή ποδιά,
έφθανε στις δυό το κάθε δειλινό
με φύλακες τους ιερούς ψαλμούς
και τα παμπάλαια υμνολόγια της γενιάς μας.
Για πολλές ώρες τη κοιτούσα
νάνε χαμένη στο όνειρο, μέχρι που
σχεδόν μπορούσα να γευτώ το αλάτι
στους ηλιοκαμένους της μηρούς.
Το πάθος της παιδευμένης μας ορμής—
τρώγαμε γλυκά βερίκοκα και σύκα
πλέοντας σε μια σχεδία που δανειστήκαμε
χωρίς άδεια από έναν τυφλό τραγουδιστή.
Οι γέροντες—έξαλλοι και μανιασμένοι—
μας κάρφωσαν χωρίς έλεος στο σταυρό
για μια τέτοια μεγάλη αμαρτία της νιότης.
Κυνηγημένοι, κάναμε προσευχή για μας
και το Χριστό και βρήκαμε καταφύγιο
στις έρημες σπηλιές της θάλασσας.
Read the English version of this poem A Mirage on the Water
Λίγα λόγια για το ποίημα…
Εξερευνώντας την ουσία της αγάπης και του πάθους - Ποιήματα Ενηλικίωσης
Μέσα στα όρια του γραπτού κόσμου, η πραγματικότητα συγχωνεύεται με τη φαντασία, αποκαλύπτοντας ένα βαθυστόχαστο αλληγορικό και σουρεαλιστικό ποίημα του ποιητή Τάκη Ζαχαρίου από τη σειρά Ποιήματα Ενηλικίωσης, που αψηφά τους περιορισμούς του χρόνου και αντηχεί βαθιά.
Διασχίζει τους διαδρόμους της νεανικής αφύπνισης, όπου η άμπωτη και η ροή της θάλασσας καθρεφτίζουν την ταραχώδη πορεία της αυτογνωσίας. Η ακροθαλασσιά, τυλιγμένη σε μυστικότητα και ψιθυριστές ιστορίες, δημιουργεί το σκηνικό για αυτό το σαγηνευτικό ποιητικό έργο—μια εξερεύνηση της αγάπης, της επιθυμίας και της αναζήτησης της κατανόησης.
Στο ποίημα ζωγραφίζονται ζωντανά τοπία συναισθημάτων, προσκαλώντας τον προβληματισμό πάνω στα προσωπικά ταξίδια με ενδοσκόπηση και ενσυναίσθηση. Το μωσαϊκό των στίχων μπλέκει τα πεπρωμένα, συνυφαίνοντας αρχαίους θρύλους και την αέναη θάλασσα. Στην καρδιά αυτού του ποιήματος βρίσκεται η μεθυστική γοητεία του απαγορευμένου, που αιχμαλωτίζει τη φαντασία του αναγνώστη.
Καθολικές αλήθειες ξεδιπλώνονται με κάθε επεξεργασμένη γραμμή, οδηγώντας το δρόμο προς τη βαθιά λαχτάρα και την άφοβη εξερεύνηση. Μέσα στην αχανή έκταση των λέξεων του ποιητή, μας περιμένουν η παρηγοριά και η κατανόηση, αποκαλύπτοντας την κοινή μας ανθρώπινη εμπειρία και την αδιάκοπη αναζήτηση του νοήματος.
Το ποίημα προσφέρει ματιές στους περίπλοκους διαδρόμους της καρδιάς μας, προσκαλώντας στην αντιμετώπιση των λαχτάρων και στην εκ νέου ανακάλυψη της θέσης μας μέσα στο μωσαϊκό της ύπαρξης. Αυτό το ποίημα ενηλικίωσης φέρνει μια βαθιά υπενθύμιση—ότι η ποίηση απηχεί τη συλλογική μας ανθρωπιά, φέρνοντάς μας πιο κοντά στις αλήθειες και μας φωτίζει τα μονοπάτια που βαδίζουμε. Οι αλληγορικοί στίχοι ακολουθούν το μεταμορφωτικό ταξίδι των εραστών αποκαλύπτοντας μια βαθύτερη κατανόηση της πολυπλοκότητας της νεότητας, της γοητείας του απαγορευμένου και της αιώνιας λαχτάρας του ανθρώπινου πνεύματος.
Comments