Δύο ποιήματα, βασισμένα στον αρχικό μύθο της Περσεφόνης, χρησιμοποιούν το ταξίδι της ως μεταφορά για την κατάρρευση μιας σχέσης. Στο πρώτο, "Γύρισε Πίσω η Περσεφόνη," η Περσεφόνη επανενώνεται κυκλικά με τον εραστή της αλλά τον αφήνει πάντα σε απόγνωση όταν φεύγει, αντικατοπτρίζοντας την άμπωτη και τη ροή των εποχών. Αντίθετα, το ποίημα "Η Περσεφόνη Φεύγει" απεικονίζει και τους δύο συντρόφους να αναγνωρίζουν την ανεπανόρθωτη κατάρρευση της σχέσης τους, γεγονός που τους ωθεί να ξεκινήσουν χωριστά μονοπάτια προς ένα νέο ξεκίνημα.
Μάρτης—
λεμονανθοί, κρίνοι και πασχαλιές
στολίζουν το κατώφλι μας,
φρέσκο ψωμί και μια μπουκάλα
κόκκινο κρασί απάνω στο τραπέζι.
Τη νύχτα μισοντυμένη με λευκές
και διάφανες δαντέλες, ξαπλώνει πάνω
στο κρεβάτι όπως ξάπλωνε στα πρώτα.
Η άνεση της γνώριμης αγάπης—
σώμα σε σώμα, αναπνοή μ' αναπνοή·
ξανά, ξανά, πάλι ξανά.
Αργότερα, την κοιτάζω σαν κοιμάται.
Μια θλιμμένη πεταλούδα κάθεται
στα χείλη της και ξαφνικά τρομάζω.
Πράσινη ομίχλη γεμίζει το δωμάτιο
και μυρωδιά ροδιού μολύνει τον αέρα.
Ο Σεπτέμβρηs χτυπά ξανά την πόρτα μας.
Read the English version of this poem at Persephone's Return
Λίγα λόγια για το ποίημα…
Εξερευνώντας την Κυκλική Φύση του Έρωτα και της Απώλειας στα “Ποιήματα Ελληνικής Μυθολογίας”
"Γύρισε Πίσω η Περσεφόνη" είναι μια οδυνηρή προσθήκη στα “Ποιήματα της Ελληνικής Μυθολογίας,” που αντλεί από τη διαχρονική ιστορία του ετήσιου ταξιδιού της Περσεφόνης μεταξύ του Κάτω Κόσμου και της Γης συμβολίζοντας την κυκλική φύση της ζωής και της αγάπης.
Το ποίημα ανοίγει με φόντο την πρώτη ημέρα της άνοιξης, ζωγραφίζοντας μια ζωντανή εικόνα ανανέωσης με ανθισμένους υάκινθους, πασχαλιές και κρίνα να κοσμούν το τοπίο, μαζί με τη χαρμόσυνη θέα των κόκκινων γαρυφάλλων και την παρηγορητική παρουσία του ψωμιού και του κρασιού. Μέσα σε αυτή τη σκηνή της εποχιακής αναγέννησης, η επανένωση της σχέσης μεταξύ της Περσεφόνης και του εραστή της εκτυλίσσεται με μια αίσθηση οικειότητας και ευκολίας, που παραπέμπει στον διαρκή δεσμό μεταξύ τους.
Ωστόσο, κάτω από την επιφάνεια αυτής της ειδυλλιακής επανένωσης κρύβεται ένα διακριτικό υπόγειο ρεύμα μελαγχολίας, υπονοώντας τα βαθύτερα θέματα απώλειας και νοσταλγίας. Καθώς ο ομιλητής παρατηρεί την Περσεφόνη να κοιμάται, μια αίσθηση ανησυχίας αρχίζει να κυριαρχεί, προμηνύοντας την αναπόφευκτη αναχώρηση που συνοδεύει την επιστροφή της στον κάτω κόσμο. Αυτός ο επικείμενος αποχωρισμός χρησιμεύει ως μια οδυνηρή μεταφορά για την εγκατάλειψη ενός εραστή από έναν άλλο, και για τις προκλήσεις που συνεπάγεται η αναζωπύρωση παρελθοντικών ερωτικών σχέσεων.
Χρησιμοποιώντας πλούσιες εικόνες και μεταφορές, το ποίημα "Γύρισε Πίσω η Περσεφόνη" εξερευνά την πολυπλοκότητα της αγάπης και της απώλειας στο πλαίσιο της αρχαίας μυθολογίας, καλώντας τους αναγνώστες να στοχαστούν πάνω τη διαρκή πάλη μεταξύ προσκόλλησης και αποδέσμευσης, λαχτάρας και αποδέσμευσης. Με αυτόν τον τρόπο, το ποίημα προσφέρει έναν βαθύ διαλογισμό για στην κυκλική φύση των ανθρώπινων σχέσεων και το γλυκόπικρο αναπόφευκτο της αλλαγής.
Comments