"Οι πύλες της είναι πύλες του Θανάτου,
και από την είσοδο του σπιτιού
ξεκινάει προς το Σέολ" *
Το παιδί της Πέμπτης κάλπασε
χωρίς σέλα από μια ζοφερή ερημιά
προς το κήπο της Ινάννα·
σκορπίζοντας στίχους στους ολόγυμνους μηρούς της
της ψιθύρισε μαυλιστικά:
“Την έβδομη ημέρα θα είμαι ο μόνος σου εραστής.”
Με τις αρχαίες περγαμηνές της πια σκισμένες
γλιστράει σιωπηλά από τα δρακόντεια σύνορα
ενός στοιχειωμένου γαλαξία, προς το σκοτεινό
βασίλειο του διεφθαρμένου Σεραφείμ.
Η Λίλιθ παραδίνεται στα πορφυρά σεντόνια
μέχρι η Εύα να καταστραφεί και να ρημάξει
και η παρείσακτη, λαχανιασμένη και γονατιστή
ικετεύει να τελειώσει ο παγερός χειμώνας.
Η πήλινη γλάστρα του βασιλικού έχει ραγίζει
και ο δρόμος για την πόρτα της έχει γίνει ερείπιο.
Μια ερεθισμένη μυριάδα από πρωτόγονους
σατύρους ξεσκίζουνε τη πρώτη νύμφη
και όλοι οι πεσμένοι άγγελοι που ζούνε στο
διεστραμμένο νου της, λαχταρούνε για τη
πρόωρη γέννηση των δύστροπων παιδιών της.
Στην κρεβατοκάμαρά του,
ο άτυχος γαμπρός προδομένος και άσπορος
κλαίει με όνειρα της Λίλιθ καβάλα σε μια κουκουβάγια
να τρέχει προς τις κολασμένες Πόλεις της Θαλάσσης.
* Παροιμίες 2:18-19
Βασίζεται χαλαρά στον πρώιμο ισπανικό καμπαλιστικό μυστικισμό
Read the English version of this poem Lilith's Revenge
Λίγα λόγια για το ποίημα...
Σκοτεινές Ιστορίες: Η Λίλιθ και η Αναζήτηση της Απαγορευμένης Σοφίας
Στις σκοτεινές ιστορίες της Μεσοποταμίας υπάρχει μια φιγούρα αινιγματική και στοιχειωμένη—μια ενσάρκωση του σκότους και του πειρασμού. Η Λίλιθ, η μυθική πρώτη γυναίκα και σύζυγος του Αδάμ, που αναφέρεται συνοπτικά στα βιβλικά κείμενα και τιμάται σε διάφορες παραδόσεις της Μέσης Ανατολής, εξακολουθεί να γοητεύει τους μελετητές και τους αναζητητές της απαγορευμένης γνώσης. Η ύπαρξή της ενέχει σκοτεινές προεκτάσεις, διαπλέκεται με τα πεδία του Ιουδαϊσμού και του Χριστιανισμού, αφήνοντας ανεξίτηλο σημάδι στη συλλογική ψυχή.
Η Λίλιθ αναδύεται από τις σκιές της ιστορίας ως το παιδί της Πέμπτης, καλπάζοντας χωρίς σέλα από την έρημο. Φτάνει στον κήπο της Ινάνα, πασπαλίζοντας στίχους στα πόδια της θεότητας, και ψιθυρίζει υποσχέσεις για αποκλειστικότητα την έβδομη ημέρα. Οι περγαμηνές της, σκισμένες και ξεθωριασμένες, μαρτυρούν την κάθοδό της κατά μήκος των δρακόντειων συνόρων ενός απόκοσμου γαλαξία, εμβαθύνοντας στον διεστραμμένο κόσμο της ύπαρξης ενός διεφθαρμένου Σεραφείμ.
Γυμνή ανάμεσα σε άνθη, η πρώτη νύφη ξαπλώνει περιμένοντας την ώρα που η παρείσακτη Εύα θα καταστραφεί και ασθμαίνοντας στα γόνατά της να παρακαλέσει για ένα τέλος στον κρύο χειμώνα που έχει τυλίξει την ύπαρξή της. Η πήλινη γλάστρα του βασιλικού βρίσκεται ραγισμένη, μαρτυρία της καταστροφικής διαδρομής που οδηγεί στην πόρτα της κρεβατοκάμαρας της Λίλιθ. Μέσα στο διεστραμμένο μυαλό της, ένα πλήθος από δύσμορφα παιδιά λαχταρούν για μια πρόωρη γέννηση, ενώ μια ερεθισμένη μυριάδα από πρωτόγονους σάτυρους ξεσκίζει τη δεύτερη νύφη. Στην κρεβατοκάμαρά του, ο άτυχος γαμπρός που προδόθηκε και έμεινε τώρα χωρίς σπόρους, κλαίει. Όνειρα της Λίλιθ καβάλα σε μια κουκουβάγια να τρέχει προς τις Πόλεις της Θαλάσσης, στοιχειώνουν τις νύχτες του γαμπρού.
Η γοητεία της Λίλιθ έγκειται στην προκλητικότητά της, στην άρνησή της να υποταχθεί στη θεϊκή τάξη. Σε ορισμένες ερμηνείες, αντιπροσωπεύει μια φεμινιστική εξέγερση ενάντια στους πατριαρχικούς κανόνες. Οι μελετητές και οι αναζητητές της εσωτερικής σοφίας εμβαθύνουν στα μυστήρια που περιβάλλουν την ύπαρξή της, προσπαθώντας να διαλευκάνουν τα μυστικά που κρύβει στο σκοτεινό της βασίλειο. Η σημασία της τόσο στον Ιουδαϊσμό όσο και στον Χριστιανισμό απορρέει από τις συνδέσεις της με τη δημιουργία, τον πειρασμό και το ξετύλιγμα των ανθρώπινων επιθυμιών.
Στην Εβραϊκή λαογραφία, η Λίλιθ πιστεύεται ότι είναι η πρώτη σύζυγος του Αδάμ, που δημιουργήθηκε ως ισότιμη μαζί του. Η άρνησή της να υποταχθεί στην κυριαρχία του Αδάμ είχε ως αποτέλεσμα την εξορία της και την επακόλουθη μετατροπή της σε δαιμόνισσα, που βασάνιζε τα νεογέννητα παιδιά. Στον Χριστιανισμό, η παρουσία της είναι πιο συγκεκαλυμμένη, συχνά συνδέεται με την αποπλάνηση και τον πνευματικό πειρασμό. Τα απομεινάρια της μυθικής της ύπαρξης αντηχούν σε διάφορους πολιτισμούς, αφήνοντας ίχνη γοητείας και φόβου.
Σε αυτή την ποιητική εξερεύνηση της ουσίας της Λίλιθ, καλούνται οι σκιές του αινιγματικού χαρακτήρα της. Το ποίημα αντλεί από τα σκοτεινά βάθη των αρχαίων θρύλων και του Καμπαλιστικού Μυστικισμού, προκαλώντας μια αίσθηση μυστηρίου και σκοταδιού. Η ιστορία της Λίλιθ αντηχεί μέσα στους αιώνες, προσκαλώντας σε περισυλλογή της ανθρώπινης κατάστασης, των ορίων της επιθυμίας και των συνεπειών της αθέτησης των καθιερωμένων προτύπων.
Καθώς οι μελετητές και αναζητητές εμβαθύνουν στα βάθη της αφήγησης της Λίλιθ, έρχονται αντιμέτωποι με την αλληλεπίδραση του φωτός και του σκότους, του πειρασμού και της λύτρωσης. Η ύπαρξή της παραμένει τυλιγμένη στο πέπλο του μύθου, ωστόσο η σημασία της επιμένει, για πάντα χαραγμένη στα χρονικά της απαγορευμένης γνώσης και του υποσυνείδητου. Η Λίλιθ, η σκοτεινή ξελογιάστρα, συνεχίζει να ψιθυρίζει τα μυστικά της, δελεάζοντας όσους είναι αρκετά γενναίοι για να τολμήσουν να εισέλθουν στη μυστηριώδη επικράτειά της.
Commenti