Η αγάπη μου για τον Υιό του Ανθρώπου και το Χριστιανισμό ως τρόπο ζωής είναι απέραντη, ωστόσο, μου είναι αδύνατο να πιστέψω σε έναν μεταφυσικό κόσμο.
Αυτό το ποίημα είναι η προσωπική μου άποψη για τον Θεό, Ιησού, και Ιούδα. Παρακαλώ μην συνεχίσετε να διαβάζετε αυτό το ποίημα αν προσβάλλεστε εύκολα ή αν είστε μισαλλόδοξοι στις απόψεις άλλων ανθρώπων.
Το ποίημα αυτό είναι σε μεγάλο βαθμό εμπνευσμένο από το μυθιστόρημα Ο Τελευταίος Πειρασμός του Νίκου Καζαντζάκη.
Το τρυφερό κορίτσι,
το ατίθασο αγόρι.
Φιληθήκαμε—
ένα χάδι, ένας ψίθυρος
κι η μοίρα μου ορίστηκε.
Τρόμαξες·
πάλεψες να λευτερωθείς
κι έπεσες κάτω στη γη
σαν μια ψυχή δαιμονισμένη.
Σου άγγιξα τα χείλη,
σκούπισα το μέτωπό σου
κι έτρεμες στα χέρια μου
σαν πουλί κυνηγημένο.
Τον παρακάλεσα να σε αφήσει
αλλά αυτός είναι ζηλιάρης και σκληρός.
Όλα δικά Του και μόνο δικά Του είναι
και δεν μοιράζεται ποτέ.
Εφτά αμαρτίες σαλπάρανε
απέναντι από την άγια λίμνη
και χτύπησαν την πόρτα του πατέρα μου.
Με καταράστηκε, μ' έδιωξε και μου 'πε
ότι ήμουνα η νύφη του Εωσφόρου.
Ένα κόκκινο φανάρι καίει
μέρα-νύχτα στο παράθυρό μου
κι έρχονται βραδιές που νοιώθω
πως χίλιοι άντρες έχουνε
περάσει πάνω στο κορμί μου.
Κάθε νύχτα ουρλιάζω και στριφογυρνώ
πάνω σε βρώμικα σεντόνια μουσκεμένα
με τ' αμάρτημα του πληρωμένου έρωτα.
Κλείνω τα μάτια και ψάχνω να σε βρω
στα πεινασμένα χείλη που σέρνονται
στο σώμα μου και στα στριμμένα στόματα
που με δαγκώνουν στα στήθια ολονυχτίς.
Read the English version of this poem Mary's story
Λίγα λόγια για το ποίημα...
Η πόθος, ο πειρασμός και η διαρκής ελπίδα της Μαγδαληνής για λυτρωμό | Θρησκευτικά Ποιήματα
Το συναισθηματικά φορτισμένο ποίημα “Η Ιστορία της Μαρίας,” από τη σειρά Θρησκευτικά Ποιήματα, μας μεταφέρει στον κόσμο της Μαγδαληνής, όπου η προοπτική και η σχέση της με τον Ιησού εξερευνιέται μέσα από τον φακό του μυθιστορήματος του Νίκου Καζαντζάκη "Ο Τελευταίος Πειρασμός".
Οι πρώτες γραμμές αντιπαραβάλλουν την απαλότητα του κοριτσιού, που αντιπροσωπεύει τη Μαρία, με τη σκληρότητα του αγοριού, που συμβολίζει τον Ιησού. Ο ποιητής αποτυπώνει μια κρίσιμη στιγμή μεταξύ τους—ένα φιλί που σφραγίζει τη μοίρα της Μαρίας, αλλάζοντας για πάντα την πορεία της ζωής της.
Η συνάντηση μεταξύ της Μαρίας και του Ιησού χαρακτηρίζεται από ένα μείγμα συναισθημάτων. Ο Ιησούς απεικονίζεται τρομοκρατημένος και αγωνιζόμενος, σαν να διακατέχεται από εσωτερική αναταραχή. Αντίθετα, η Μαρία τον πλησιάζει με τρυφερότητα, αγγίζοντας τα χείλη του και σκουπίζοντας το μέτωπό του, ενώ εκείνος τρέμει στα χέρια της σαν κυνηγημένο πουλί. Αυτές οι οδυνηρές εικόνες μεταφέρουν μια αίσθηση συμπόνιας και ευαλωτότητας στην αλληλεπίδρασή τους, τονίζοντας τη βαθιά σύνδεση μεταξύ τους.
Ο ποιητής εισάγει το θέμα της σύγκρουσης, αποκαλύπτοντας την έκκληση της Μαρίας να απελευθερωθεί από τη λαβή του Θεού που απεικονίζεται ως σκληρός, ζηλιάρης, και απρόθυμος να μοιραστεί τον γιο του και όλα όσα του ανήκουν. Ως εναλλακτική άποψη, μπορεί κανείς να εξετάσει τη θυσία που ίσως πρέπει να κάνει ένα άτομο για το γενικότερο καλό της κοινωνίας, με τον Θεό να επιλέγει τη δεύτερη επιλογή. Αυτή η απεικόνιση παραπέμπει στις εσωτερικές μάχες και τις προκλήσεις που αντιμετωπίζει η Μαρία καθώς πλοηγείται στη σχέση της με τον Ιησού.
Αντλώντας από βιβλικές και μυθολογικές εικόνες, ο ποιητής περιγράφει την άφιξη επτά αμαρτιών που πλέουν από τη Γαλιλαία και χτυπούν την πόρτα του πατέρα της Μαρίας. Το γεγονός αυτό οδηγεί σε μια καταστροφική αποκάλυψη, καθώς ο πατέρας της μέσα στην οργή του την καταριέται, χαρακτηρίζοντάς την ως τη νύφη του Εωσφόρου. Η κατάρα αυτή έχει βαρύνουσα σημασία, καθώς καθιστά τη Μαρία απόβλητη, επιβαρυμένη από την αντιληπτή κηλίδα της αμαρτίας και του πειρασμού.
Η μετέπειτα ύπαρξη της Μαρίας απεικονίζεται ως μια ζωή γεμάτη αναταραχή και σκοτάδι. Ένα κόκκινο φως καίει στο παράθυρό της μέρα και νύχτα, συμβολίζοντας μια ζωή που καταναλώνεται από χαμηλή ηθική, επιθυμία και πειρασμό. Ο ποιητής μεταφέρει μια λυπηρή αίσθηση των εμπειριών της Μαρίας, περιγράφοντας νύχτες όπου νιώθει σαν να έχουν περάσει χίλιοι άνδρες από το σώμα της. Η σπλαχνική γλώσσα που χρησιμοποιείται δημιουργεί μια ατμόσφαιρα οδύνης, καθώς η Μαρία σπαρταρά και ουρλιάζει πάνω σε σεντόνια μολυσμένα από τα λερωμένα όνειρά της, και το φόρεμά της να είναι ποτισμένο από την αμαρτία και τη δυσωδία του πληρωμένου σεξ.
Εν μέσω αυτής της αναταραχής, η λαχτάρα της Μαρίας για τον Ιησού παραμένει ανυποχώρητη. Κλείνει τα μάτια της και Τον αναζητά κατά τη διάρκεια αμέτρητων συναντήσεων με πεινασμένα χέρια και διεστραμμένα στόματα. Η λαχτάρα για σύνδεση και η απελπισμένη αναζήτηση για λύτρωση είναι αισθητές, καθώς η Μαρία παλεύει με τις επιθυμίες της και τις θεωρούμενες αμαρτίες που έχει διαπράξει.
Μέσα από τη διερεύνηση της προοπτικής της Μαρίας Μαγδαληνής, εμπνευσμένη από τον "Τελευταίο Πειρασμό", το ποίημα αυτό εμβαθύνει στην πολυπλοκότητα των ανθρώπινων σχέσεων, της επιθυμίας και του αγώνα για πνευματική σωτηρία. Προσκαλεί τους αναγνώστες να αναλογιστούν το βάθος των εμπειριών της Μαρίας και τη διαρκή ελπίδα ότι μέσα στο σκοτάδι και την αναταραχή υπάρχει η δυνατότητα για συγχώρεση και λύτρωση.
コメント