Ιθάκη, Ιθάκη, Ιθάκη
κάποτε ήμουνα αιχμάλωτος
στα σιδερένια σου κελιά.
υπήρχαν χώρες που έπρεπε να δω,
νέες θρησκείες να αγκαλιάσω
και παλιοί θεοί που έπρεπε να θάψω.
Από μακριά άκουγα να με καλεί
η Σειρήνα—η αγωνία της νιότης.
Ήτανε σαν ένα αδάμαστο θηρίο.
Με έκαψε το φως της και την
αγάπησα αμέσως χωρίς κανένα
δισταγμό ούτε σκέψη.
Μαζί πολιορκήσαμε πόλεις παλιές
μέχρι που πέσαν τα πανύψηλα τους τείχη
κι ένας νέος ήλιος άρχισε ν' ανατέλλει.
Η Κίρκη ήρθε στις αρχές του Ιούνη.
Η Σειρήνα, μας έπαιζε τραγούδια ερωτικά
πάνω στη κιθάρα και σύντομα χάθηκα
στη Κίρκη όπως η Κίρκη χάθηκε σε μένα.
Ξαφνικά έφυγε τον Σεπτέμβρη και μου λείπει τόσο πολύ η αγάπη της. Στα πρωτοβρόχια χάθηκε και η Σειρήνα μα η θύμηση του τραγουδιού της μου αντηχεί ακόμη στο μυαλό.
Ιθάκη, Ιθάκη, Ιθάκη,
αγαπημένη μου πατρίδα, Δεκέμβρης
είναι τώρα και γυρίζω πίσω—
το ταξίδι μου έχει σχεδόν τελειώσει.
Read the English version of this poem at Circe and the Siren
Λίγα λόγια για το ποίημα...
Ηχώ του Οδυσσέα: Μια Οδύσσεια Πάθους και Αυτογνωσίας – Ποιήματα Ενηλικίωσης
Στο ποίημα “Η Κίρκη και η Σειρήνα” από τη σειρά Ποιήματα Ενηλικίωσης ξεκινάμε ένα μεταμορφωτικό ταξίδι μαζί με τον Οδυσσέα, τον πρωταγωνιστή του αρχαίου Ελληνικού έπους, καθώς περιηγείται στα πεδία του πάθους, της λαχτάρας και της αυτογνωσίας. Με φόντο την Ιθάκη, την πατρίδα του, ο Οδυσσέας βρίσκεται φυλακισμένος πίσω από τις σιδερένιες της πύλες και τα ψηλά της τείχη που περιορίζουν το πνεύμα του.
Ορμώμενος από μια ακόρεστη επιθυμία να εξερευνήσει το άγνωστο, ο Οδυσσέας παρασύρεται από τα μαγευτικά καλέσματα των Σειρήνων. Οι γοητευτικές μελωδίες τους τον παρασύρουν, υποσχόμενες νέες εμπειρίες και δελεαστικές δυνατότητες. Υποκύπτοντας στη γοητεία τους, τολμά να προχωρήσει, αφήνοντας πίσω του τις οικείες ακτές της Ιθάκης.
Καθώς ο Οδυσσέας ξεκινά στην οδύσσειά του, συναντά τον Ιούνιο την Κίρκη, μια γοητευτική γυναίκα της οποίας η αγάπη είναι αβίαστη και μεθυστική, η οποία γίνεται η ερωμένη και οδηγός του. Στην αγκαλιά του φωτός της, ανακαλύπτει τη νέα του δύναμη και το θάρρος, και μαζί πολιορκούν τις παλιές πόλεις, γκρεμίζοντας τα τείχη της παράδοσης και των συμβάσεων. Ο Οδυσσέας πέφτει στα μάγια της, ενώ ο απόηχος του τραγουδιού της Σειρήνας από τα νιάτα του παραμένει ακόμα στο μυαλό του. Αλλά μέχρι τον Σεπτέμβριο, τόσο η Κίρκη όσο και η Σειρήνα έχουν εξαφανιστεί, αφήνοντας τον Οδυσσέα να νοσταλγεί την αγάπη και τη συντροφιά τους.
Με τον απόηχο της γοητείας τους να σβήνει, ο Οδυσσέας συνειδητοποιεί ότι η καρδιά του νοσταλγεί τις οικείες ακτές της Ιθάκης, της αγαπημένης του πατρίδας. Το ταξίδι, γεμάτο θριάμβους και στενοχώριες, τον οδηγεί πίσω εκεί όπου ξεκίνησαν όλα. Μέσα από τις δοκιμασίες και τις θλίψεις, ο Οδυσσέας υφίσταται μια βαθιά μεταμόρφωση - μια αληθινή ενηλικίωση, όπου η αναζήτηση της ελευθερίας και της αυτογνωσίας μπλέκεται με τα βάθη του πάθους και της λαχτάρας.
Καθώς ξετυλίγεται η αφήγηση αυτού του ποιήματος, ο αναγνώστης καλείται να βυθιστεί στις υποβλητικές εικόνες και την ποιητική γλώσσα που ζωγραφίζει ζωντανά τοπία της Οδύσσειας του Οδυσσέα. Προσφέρει μια εξερεύνηση των ανθρώπινων συναισθημάτων, της δύναμης της αγάπης και της αιώνιας αναζήτησης της προσωπικής ανάπτυξης και απελευθέρωσης, αποτυπώνοντας την ουσία του ανθρώπινου πνεύματος και τη διαχρονική αναζήτηση της εύρεσης του αληθινού εαυτού.
コメント