Στο σούρουπο η Εβίτα βρίσκει
άσυλο στο σπίτι μιας χωλής χορεύτριας.
Καθισμένη στο κηπάκι, ακούει
μελαγχολικά τραγούδια της Ανατολής
και θυμάται την καλοσύνη της μαμάς της—
mugunghwa1, ανθούς στο μαξιλάρι της
και κέικ ρυζιού για πρωινό.
Στα χείλη της παλεύουν η αγνότητας,
ο πόθος και η ξεχασμένη παρθενιάς της—
αβάσταχτο βάρος στους λεπτούς της ώμους.
Η Εβίτα χαρίζει το σεμνό της
στο Μπουένος Άιρες, μια πόλη με εκατό
τραβεστί μαριονέτες που επιπλέουνε γυμνές
στο ποταμό φορώντας μόνο μάσκαρα
και ολόλευκα παπούτσια.
Μαζί ακολουθούμε ένα διεφθαρμένο
αρπέτζιο κάτω στα σκαλιά ενός μπουρδέλου.
Μου λέει ότι είναι
μια παρθένα παραπλανημένη
και για ένα πέσο με παίρνει στο κρεβάτι.
Οι ρόγες της γίνονται πιο στητές,
οι θηλές της γίνονται πιο σκούρες
και οι κόρες των ματιών της μεγαλώνουν.
Μου ψιθυρίζει ότι είμαι ο ήρωάς της
κι εγώ της λέω ότι είναι η πεντάμορφη της πόλης—
λόγια τρυφερά που λέμε ο ένας στον άλλον
για να επιβιώσουμε τη νύχτα.
Κάνουμε υπέροχο σεξ μέχρι το ξημέρωμα
όμως φθάνει το πρωί και η ώρα μας τελειώνει.
Ζαλισμένοι σε ξέφρενη ηδονή, χορεύουμε
μαζί στο ρυθμό ενός ταγκού που αργοπεθαίνει.
Φιλάω τα χείλη της Εβίτας, πάγος και λεβάντα,
και μετά πέφτουμε στο στόμα μιας αβύσσου—
ένα ménage à trois με το αναπόφευκτο της μοίρας.
1 Το τριαντάφυλλο της Σάρον η ιβίσκος είναι ένας γοητευτικός, όμορφος ανθισμένος θάμνος που ανθίζει το καλοκαίρι. Αυτό το πολυετές φυτό προέρχεται από την Ασία, το εθνικό λουλούδι της Κορέας, και είναι κοινώς γνωστό ως τριανταφυλλιά ή ράβδος του Αγίου Ιωσήφ.
read the English version of this poem Loving Evita
Λίγα λόγια για το ποίημα…
Μελαγχολικά Ποιήματα: Η Λατρεμένη Εβίτα
Το ποίημα “Η Λατρεμένη Εβίτα” παρουσιάζει δύο απίθανες και παράλληλες ιστορίες αγάπης και θανάτου, εξερευνώντας τον κόσμο όπου η φαντασία και η πραγματικότητα συναντώνται και συνδέονται. Μέσα από αυτή την μελαγχολική αφήγηση, το ποίημα αναδεικνύει μια σύνθετη συναισθηματική τοπογραφία, όπου οι χαρακτήρες αντιμετωπίζουν στιγμές τρυφερότητας και απελπισίας. Το ποίημα ανήκει στην συλλογή “Μελαγχολικά Ποιήματα,” καθώς αναμειγνύει στοιχεία υπερρεαλιστικά με ανθρώπινες εμπειρίες γεμάτες συναίσθημα.
H Εβίτα βρίσκει καταφύγιο στο σπίτι μιας χωλής χορεύτριας, και καθισμένη στο κηπάκι, ακούει "μελαγχολικά τραγούδια της Ανατολής". Οι αναμνήσεις της από την καλοσύνη της μητέρας της, όπως αποτυπώνεται στο "mugunghwa, ανθούς στο μαξιλάρι της και κέικ ρυζιού για πρωινό", φέρνουν στην επιφάνεια μια αίσθηση χαμένης αθωότητας. Αυτές οι εικόνες έρχονται σε αντίθεση με την τωρινή της κατάσταση, όπου η "ξεχασμένη παρθενιάς της" γίνεται βάρος στους λεπτούς της ώμους. Το Μπουένος Άιρες, με τις "τραβεστί μαριονέτες" που "επιπλέουνε γυμνές", παρουσιάζεται ως μια πόλη με ρευστές ταυτότητες και αμφιλεγόμενα ηθικά όρια.
Η δεύτερη ιστορία ξετυλίγεται με την συνάντηση του αφηγητή με την Εβίτα σε ένα μπουρδέλο. Η περιγραφή της ως "μια παρθένα παραπλανημένη" και η πράξη τους "για ένα πέσο" αναδεικνύουν την παροδικότητα και την απρόσωπη φύση της συνάντησής τους. Η σωματική περιγραφή της, με τις "στητές ρόγες" και τις "σκούρες θηλές," υποδηλώνει μια άμεση, αλλά φευγαλέα οικειότητα. Το ποίημα καταγράφει αυτή τη συνάντηση με έναν τρόπο που αναδεικνύει αυτή τη φευγαλέα φύση της σχέσης τους. Ο στίχος "λόγια τρυφερά που λέμε ο ένας στον άλλον / για να επιβιώσουμε τη νύχτα" φαίνεται να είναι περισσότερο ένας τρόπος να αντέξουν τη στιγμή παρά να εκφράσουν αληθινή σύνδεση.
Η κορύφωση του ποιήματος έρχεται όταν το ζευγάρι "χορεύει μαζί στο ρυθμό ενός ταγκού που αργοπεθαίνει." Η φράση “Φιλάω τα χείλη της Εβίτας, πάγος και λεβάντα,” δίνει μια ψυχρή αίσθηση και υποψία θανάτου. Το ποίημα κορυφώνεται με την εικόνα του ζευγαριού να "πέφτουμε μέσα στο στόμα μιας αβύσσου." υποδηλώνοντας μια παράδοση στη αναπόφευκτη πορεία του χρόνου και της μοίρας.
Συνολικά, το ποίημα “Η Λατρεμένη Εβίτα” εξετάζει τις διασταυρώσεις της φαντασίας και της πραγματικότητας, προσκαλώντας τους αναγνώστες να σκεφτούν πάνω στις λεπτές αποχρώσεις της ανθρώπινης εμπειρίας. Με τη χρήση υπερρεαλιστικών εικόνων, προσφέρει μια μελαγχολική αφήγηση που αντανακλά τα χαρακτηριστικά της συλλογής “Μελαγχολικά Ποιήματα.”
Comments