Η Μαντόνα ξαπλωμένη δίπλα στο ποτάμι
με μισόκλειστα τα πράσινα της μάτια,
φαντάζεται ένα τσούρμο άκαπνους αλήτες
και σπαρταρά στριγγλίζοντας στη λάσπη.
Το μισόγυμνο της σώμα, ερεθίζει
τα κρυφά λαγούμια του μυαλού μου
κι οι καλαμιές γεμίζουν μυρωδιά του μήλου.
Γονατιστός, την ικετεύω για μια γεύση
από τα νεογέννητα της πάθη.
Με πιάνει από το χέρι, όμως εγώ
είμαι ένας γύφτος, ένας άγριος κυνηγός.
Δεν με νοιάζει η τύχη η το μέλλον
της ανήθικης αυτής γυναίκας.
Μου υπόσχεται τα φθαρμένα νιάτα της
και με παίρνει σε ένα μπαρ στη γειτονιά της.
Ζητώ ένα πιάτο κρουασάν και ένα άπαχο λατέ.
Μου θυμώνει και μου λέει πως στο χάνι της
υπάρχει καφές και φαγητό μόνο για άντρες.
Πράσινος πυρετός θολώνει τη ματιά της.
Παίρνουμε ένα μπουκάλι μπέρμπον
και τρέχουμε να πάμε πάνω στο κρεβάτι.
Πολεμάμε μέχρι το κλαψούρισμα της
σπάει το νήμα και τελειώνει το κυνήγι.
Ποιος ήτανε ο κυνηγός και ποιος το θύμα;
Κανείς δεν ξέρει μέχρι σήμερα, αλλά είναι ξεκάθαρο
σε μένα, η νεαρή Μαντόνα δεν είχε γεννηθεί
να τραγουδά το μπλουζ, και εγώ ήμουνα ένας
γύφτος που χάθηκε σαν πήγαινε στη Μέμφις.
Αυτό το ποίημα είναι μέρος της συλλογής μωσαϊκά
Read the English version of this poem The Madonna of the River
Λίγα λόγια για το ποίημα…
Ένα Ταξίδι Πόθου και Αυτογνωσίας | Ποιήματα Ενηλικίωσης
Στη σειρά Ποιήματα Ενηλικίωσης, “Η Μαντόνα του Ποταμού” μας παίρνει στο ταξίδι ενός νεαρού ζευγαριού προς αυτογνωσία σαν συχνά ελίσσεται μέσα σε τοπία τόσο φυσικά όσο και μεταφορικά.
Ο πρωταγωνιστής, ένας νέος πιθανώς στα μέσα των είκοσι χρονών, διασχίζει το περίγραμμα του ψυχισμού του, αναζητώντας αποκαλύψεις στο νότο των Ηνωμένων Πολιτειών. Η Μέμφις, μια πόλη γεμάτη ιστορική και πολιτιστική σημασία, χρησιμεύει ως σκηνικό για το εκτυλισσόμενο δράμα της αυτογνωσίας. Αυτή η θεματική επιλογή καλεί τον αναγνώστη να εμβαθύνει πέρα από την επιφάνεια, να αναλογιστεί τις αλληγορικές προεκτάσεις που εμπεριέχονται στους στίχους του ποιήματος.
Το ποίημα εισάγει μια νεαρή γυναίκα, στα τέλη της εφηβείας της, ως κεντρικό χαρακτήρα στο ταξίδι του πρωταγωνιστή. Η παρουσία της, τόσο αιθέρια όσο και ουσιαστική, συμβολίζει ένα σύμπλεγμα πόθων και ονείρων. Η λεπτή απεικόνιση, χρησιμοποιώντας τις απαλές γλωσσικές πινελιές, υπαινίσσεται τον ανεξερεύνητο σεξουαλισμό της και τις σκέψεις των φανταστικών στοχασμών της.
Καθώς η αφήγηση εξελίσσεται, ο ποιητής αποκαλύπτει έναν θυελλώδη σεξουαλικό δεσμό μεταξύ του πρωταγωνιστή και της αινιγματικής νεαρής γυναίκας. Η εικόνα μιας πρασινομάτας Μαντόνας που στριγγλίζει και σπαρταρά στη λάσπη σε μια σεξουαλική φαντασίωση δημιουργεί ένα ζωντανό σκηνικό. Η σύγκρουση των στοιχείων—πάθος και αποστασιοποίηση, επιθυμία και αντίσταση—προσθέτει στρώματα στην εξερεύνηση της ανθρώπινης σύνδεσης.
Η επιλογή ενός εστιατορίου στα σοκάκια της πόλης, η απόρριψη των κρουασάν αμυγδάλου και του άπαχου λατέ υπέρ του φαγητού που είναι κατάλληλο για "αληθινούς άντρες" και του πικρού καφέ, εισάγει στην αφήγηση τα κοινωνικά πρότυπα και τις προτιμήσεις. Η σύγκρουση αυτών των στοιχείων, που μεταφέρονται με αντικειμενικό και ενημερωτικό τόνο, προσδίδει στο ποίημα μια διάσταση κοινωνικού σχολιασμού.
Μέσα στις πτυχές αυτού του ποιητικού μωσαϊκού, το άρωμα των μήλων—σύμβολο σεξουαλικής διέγερσης—γεμίζει τις καλαμιές, μια απόχρωση που προσκαλεί ερμηνείες που υπερβαίνουν στην κυριολεξία. Το ποίημα δημιουργεί μια ατμόσφαιρα όπου κάθε λεπτομέρεια είναι μια πινελιά στον καμβά της φαντασίας του αναγνώστη.
Το αποκορύφωμα του ποιήματος, που σηματοδοτείται από έναν αγώνα που τελειώνει με τα τελευταία κλαψουρίσματα της Μαντόνας, υποδηλώνει την κατάληξη της παθιασμένης συνάντησης. Ωστόσο, το μυστήριο παραμένει—ποιος είναι ο κυνηγός και ποιος το θήραμα;
Ο περιπλανώμενος και η Μαντόνα, περιπλέκονται σε έναν χορό που αψηφά τη σαφή οριοθέτηση. Πρόκειται για μια αφηγηματική επιλογή που απηχεί την πολυπλοκότητα των ανθρώπινων σχέσεων, αφήνοντας ερωτήματα που αντηχούν πέρα από τα όρια των στίχων.
Το ποίημα καθοδηγεί τον αναγνώστη μέσα στον λαβύρινθο των θεμάτων—αυτογνωσία, πάθος, κοινωνικά πρότυπα- αφήνοντας παράλληλα χώρο για ερμηνεία. Το ταξίδι στο Μέμφις, τόσο κυριολεκτικά όσο και μεταφορικά, είναι μια εξερεύνηση που προσκαλεί σε στοχασμό, μια ποιητική οδύσσεια που γοητεύει χωρίς να αποκαλύπτει όλα τα μυστικά της.
コメント