top of page

Poetry
by Chris Zachariou
United Kingdom


Τάκης Ζαχαρίου

Ποιήματα

Γιαλούσα, Κύπρος

Εικόνα συγγραφέαΤάκης Ζαχαρίου

Η Μπαλάντα του John O'Kelly | Ποιήματα Απελπισίας


Ένα πτώμα στο νεκροτομείο | Η Μπαλάντα του John O'Kelly από τα Ποιήματα Μοναξιάς και Απελπισίας του Τάκη Ζαχαρίου
Ένα Πτώμα στο Νεκροτομείο | Getty Images

Σουρουπώνει στο Λονδίνο.

Αλήτες, χορευτές, και μουσικοί

και όλοι που ζουν στο περιθώριο,

κατεβαίνουνε ξανά στη πόλη.


Χυδαίοι άντρες κλέβουν άπληστες ματιές

στα νεαρά κορίτσια και έφηβοι γεμάτοι λάγνο

πίνουνε ασταμάτητα στις μπυραρίες του Σόχο.

Νέοι εραστές γνωρίζονται, παλιοί φιλιούνται

και η πικάντικη οσμή του σεξ πλανιέται στον αέρα.


Ξενιτεμένα και εύθραυστα μικρά κορίτσια

παίρνουνε ξανά το δρόμο της ντροπής.

Φοβισμένα, στέκονται σε πόρτες σκοτεινές

για να πουλήσουν τα μικρούτσικα κορμιά τους

σε βρώμικα υπόγεια και ρυπαρά κρεβάτια.


Όλοι που ζουν χωρίς ελπίδα,

μαζεύονται στη γέφυρα για να περάσουν

τη νυχτιά τους μέσα σε χάρτινα σπιτάκια.

Οι ιστορίες τους δεν έχουνε λεχθεί ποτέ—

από κορίτσι ή αγοράκι  σε ένα μεθυσμένο

ράκος χωρίς τίποτα άλλο να μην θέλουν

παρά μόνο μια μπουκάλα οινόπνευμα.


Η ώρα τρεις μεσάνυχτα.


Ο John O’Kelly πάλι πίνει να ξεχάσει

αυτή που του ‘χε πει ότι θα ‘μενε μαζί του πάντα,

μα σαν η Βερονίκη ορκίζονταν μια παντοτινή

αγάπη, άνοιγε την πόρτα τους κρυφά να φύγει.


Όλα είναι ήσυχα την ώρα ετούτη, εκτός

από το κλάμα όλων εκείνων που πονούν

και όλων αυτών που δεν έχουν πια ελπίδα

και από τον ήχο του κορμιού του John σαν

επιπλέει φουσκωμένο στα νερά του Τάμεση.


Read the English version of this poem at The Ballad of John O'Kelly


Λίγα λόγια για το ποίημα…


Η μπαλάντα του John O'Kelly | Στίχοι από τα Ποιήματα Απελπισίας

 

Το ποίημα "Η Μπαλάντα του John O'Kelly," αποτελεί έναν ζοφερό προβληματισμό για τη σκοτεινή πραγματικότητα του υποκόσμου του Λονδίνου, συνυφαίνοντας θέματα προδοσίας, απελπισίας και βαθιάς μοναξιάς. Μέσα στο μωσαϊκό "Ποιήματα Απελπισίας," οι στοίχοι αντηχούν με ωμή ειλικρίνεια και συναισθηματικό βάθος που αιχμαλωτίζει τους αναγνώστες, προσφέροντας μια συγκλονιστική απεικόνιση της αστικής ζωής και της ανθρώπινης ύπαρξης.

 

Στον πυρήνα του, το ποίημα εμβαθύνει στα δαιδαλώδη βάθη των σχέσεων, όπου η προδοσία παραμονεύει σαν σκιά, ρίχνοντας το πέπλο της πάνω στις καρδιές των εγκαταλελειμμένων. Η οδυνηρή ιστορία του John O'Kelly για την εγκατάλειψη από την αγαπημένη του Βερονίκη, παρά τους όρκους αιώνιας αγάπης που είχε δώσει, χρησιμεύει ως μια αυστηρή υπενθύμιση του συντριπτικού βάρους της μοναξιάς που μπορεί να καταπιεί ακόμη και τους πιο ένθερμους ρομαντικούς.

 

Με φόντο τους κακόφημους δρόμους του Λονδίνου, το ποίημα εκθέτει τη σκληρή πραγματικότητα που αντιμετωπίζουν όσοι βρίσκονται στο περιθώριο της κοινωνίας, όπου η μοναξιά και απελπισία είναι πανταχού παρόντες σύντροφοι. Από τα αρπακτικά βλέμματα των λάγνων ανδρών μέχρι τη δυσχερή θέση των ευάλωτων νεαρών κοριτσιών που έχουν παγιδευτεί σε ζωές εκμετάλλευσης και υποβάθμισης, το ποίημα ζωγραφίζει ένα ζοφερό πορτρέτο της ανθρώπινης αδυναμίας και της αδυσώπητης πορείας της μοναξιάς.

 

Η τραγική απόφαση του John να βάλει τέλος στη ζωή του προσθέτει μια θλιβερή νότα στην αφήγηση, υπογραμμίζοντας τα βάθη της απελπισίας που μπορούν να καταβροχθίσουν μια πληγωμένη ψυχή. Ο πρόωρος θάνατός του χρησιμεύει ως μια υπενθύμιση της βαθιάς μοναξιάς που συχνά συνοδεύει μια χαμένη αγάπη, αντηχώντας τα θέματα που επαναλαμβάνονται σε όλο το ποίημα.

 

Παρά το σκοτεινό του θέμα, το ποίημα "Η Μπαλάντα του John O'Kelly" έχει αποσπάσει αναγνώριση για την αδυσώπητη απεικόνιση της ανθρώπινης εμπειρίας σε όλη τη θλιβερή πολυπλοκότητά της. Η δημοσίευσή του σε διάφορες πλατφόρμες ποίησης και η αναγνώρισή του με βραβεία χρυσού, μαρτυρούν την ικανότητά του να προκαλεί ενσυναίσθηση και να συγκινεί τα βάθη της ανθρώπινης καρδιάς.

 

Εν κατακλείδι, η "Μπαλάντα του John O'Kelly" αναδεικνύεται ως μια ισχυρή μαρτυρία για τη διαρκή απήχηση της ποίησης στην αποτύπωση της ουσίας του ανθρώπινου πόνου. Μέσα στα “Ποιήματα Μοναξιάς και Απελπισίας,” στέκεται ως μια οδυνηρή υπενθύμιση της ευθραυστότητας του ανθρώπινου πνεύματος και του βαθύτατου πόνου της μοναχικής ψυχής.

 

Αυτό το ποίημα είναι αφιερωμένο στον αγαπημένο μου φίλο John O'Kelly.

 

18 Προβολές

Comentarios


bottom of page