Είσαι οι αναμνήσεις μου
από φράουλες με παγωτό
στα μέσα του Ιούνη
κι από ατέλειωτες ημέρες θλίψης
από ουλές και τραύματα
που δεν έχουν επουλώσει ακόμη.
Είσαι οι αναμνήσεις μου
απ όλα τα τραγούδια σε κλίμακα
μινόρε, κι 'σαι τα λυπημένα
σύννεφα της κάθε Κυριακής.
Είσαι οι αναμνήσεις μου
από ατέρμονες ώρες χωρίς ύπνο,
πρωινό μόνο για ένα
κι από μια βουβή ζωή που πέρασα
κοιτάζοντας τη πόρτα.
αυτό το ποίημα είναι μέρος της συλλογής Παλιες Ιστορίες
Read the English version of this poem at A life Looking at the Door
Λίγα λόγια για το ποίημα…
Εξερευνώντας τον Υποβλητικό Κόσμο στα Μελαγχολικά Ποιήματα
"Μια Βουβή Ζωή," από τη σειρά Μελαγχολικά Ποιήματα, προκαλεί μια αίσθηση ενδοσκόπησης και νοσταλγίας παρουσιάζοντας ένα στοχαστικό ταξίδι μέσα από αναμνήσεις στιγματισμένες τόσο από γλυκύτητα όσο και από θλίψη. Ο ομιλητής απευθύνεται σε κάποια, ίσως έναν χαμένο εραστή, η οποία ενσαρκώνει τις αναμνήσεις του.
Οι πρώτες γραμμές δίνουν αμέσως τον τόνο, επικαλούμενες τη νοσταλγία για ευτυχέστερες εποχές με την εικόνα των "φράουλες και κρέμα γάλακτος τον Ιούνιο". Ωστόσο, αυτή η εικόνα αντιπαραβάλλεται με την αναφορά σε "σημάδια και πληγές που δεν έχουν επουλωθεί", υπονοώντας ένα παρελθόν που σημαδεύτηκε από πόνο και απώλεια.
Η επανάληψη της φράσης "Είστε οι αναμνήσεις μου" ενισχύει τη σημασία του αποδέκτη στις αναμνήσεις του ομιλητή. Αυτές οι αναμνήσεις περιλαμβάνουν χαρούμενες και μελαγχολικές στιγμές, όπως "ατελείωτες ώρες χωρίς ύπνο" και "μια βουβή ζωή" που πέρασε μόνος.
Ο συμβολισμός της "σιωπηλής πόρτας" υποδηλώνει μια αίσθηση λαχτάρας ή αναμονής, σαν να αναμένει ο ομιλητής την επιστροφή ή το κλείσιμο κάποιου. Αυτό το μοτίβο επαναλαμβάνεται σε όλο το ποίημα, τονίζοντας το θέμα της απουσίας και της νοσταλγίας.
Η εικόνα των "τραγουδιών σε κάθε κλίμακα μινόρε" προκαλεί μια αίσθηση μελαγχολίας, τονίζοντας περαιτέρω τη ζοφερή διάθεση του ποιήματος. Η αναφορά σε "λυπημένα σύννεφα της κάθε Κυριακής" ενισχύει αυτή την ατμόσφαιρα, ζωγραφίζοντας μια εικόνα μοναξιάς και εσωστρέφειας.
Συνολικά, το "Μια Βουβή Ζωή" προσφέρει έναν οδυνηρό προβληματισμό για τη γλυκόπικρη φύση της μνήμης, εξερευνώντας θέματα αγάπης, απώλειας και νοσταλγίας με υποβλητικές εικόνες και τόνο.
Comments