Με τρέφεις γλύκισμα Μαδέρα,
στρίβω δυό τσιγάρα και γεμίζω
τα ποτήρια μας με κόκκινο κρασί·
κι όταν μας λείψει το κρασί,
γυμνοί με μια αλλόκοτη ζαλάδα
πιάνουμε χορό πάνω στους βράχους.
Ξέγνοιαστοι, ρίχνουμε όλες μας
τις αναστολές στους τέσσερις ανέμους.
Κορεσμένοι πια ξαπλώνουμε
σε μια σπηλιά και κλαίμε τα χαμένα
όνειρα της εποχής του 60.
Σμήνη οργισμένων αετών βουτάνε
από το κρυστάλλινο ουρανό
τραγουδώντας ένα μοιρολόι θανάτου
και καίνε άσπλαχνα τα αθώα παιδάκια.
Τρομαγμένοι, γυρνάμε πίσω
στην ασφάλεια της σκοτεινής σπηλιάς
και παρακολουθούμε τις σκιές μας
να χορεύουνε στους τοίχους
μέχρι να ανοίξουνε οι πύλες στ' όραμα
της μέλλουσας ζωής μας—ένα άσπρο
περιστέρι να τρέμει και να γυρεύει άσυλο.
Φιλιόμαστε μια τελευταία φορά, και μετά
ουρλιάζοντας "Αετός για μια στιγμή."
πηδάμε χέρι-χέρι στο σκότος της αβύσσου.
Αυτό το ποίημα είναι μέρος της συλλογής Παλιες Ιστορίες
Read the English version of this poem at Death of a Dream
Λίγα λόγια για το ποίημα…
Στοχασμοί για τα Όνειρα και τη Αθωότητα της Δεκαετίας του 1960 | Μελαγχολικά Ποιήματα
"Ο Θάνατος Ενός Ονείρου," από τη σειρά Μελαγχολικά Ποιήματα, πραγματεύεται την πολυπλοκότητα της χαμένης αθωότητας και των διαλυμένων ονείρων, εστιάζοντας στην ταραγμένη δεκαετία του 60. Με υποβλητικές εικόνες και τα στρώματα συμβολισμών ζωγραφίζει ένα συγκλονιστικό πορτρέτο μιας γενιάς που παλεύει με την απογοήτευση και τη σκληρή πραγματικότητα της ζωής.
Στον πυρήνα του, το ποίημα είναι ένας θρήνος για τον ιδεαλισμό και την αισιοδοξία που χαρακτήριζαν τη νεολαία εκείνης της εποχής. Το μοίρασμα του ζεστού κρασιού και φέτες κέικ Μαδέρα συμβολίζει μιαν αίσθηση συντροφικότητας, ενώ παράλληλα αντιπροσωπεύει την αθωότητα και την αγνότητα της νεότητας. Ωστόσο, καθώς οι νεαροί καταναλώνουν το κρασί και τα τσιγάρα, η διάθεσή τους αλλάζει και βυθίζονται σε περισυλλογή και πένθος.
Ο χορός στα βράχια, είναι μια μεταφορά για τη φευγαλέα φύση του νεανικού πάθους και της επανάστασης. Πρόκειται για μια στιγμή προκλητικότητας απέναντι στους κοινωνικούς κανόνες και τις προσδοκίες, μια σύντομη ανάπαυση από τους περιορισμούς της πραγματικότητας. Ωστόσο, ακόμη και καθώς στροβιλίζονται γυμνοί κάτω από το φως του φεγγαριού, μια αίσθηση επικείμενης καταστροφής παραμονεύει κάτω από την επιφάνεια.
Η εικόνα των αετών που πέφτουν από το βουνό μεταφέρει ένα διττό νόημα. Σε ένα επίπεδο, συμβολίζει τον φυσικό κύκλο της ζωής και του θανάτου, με τους αετούς να αντιπροσωπεύουν τόσο τους θηρευτές όσο και τους πτωματοφάγους. Σε ένα άλλο επίπεδο, παραπέμπει σε μια πιο σκοτεινή πραγματικότητα, επικαλούμενη το φάντασμα του πολέμου και της βίας. Είναι μια μεταφορά για τους βομβαρδισμούς και τη δολοφονία του Βιετναμέζικου λαού από τις ΗΠΑ με εντολή του Δρ. Κίσινγκερ, ενός εγκληματία που πήγε στον τάφο του ατιμώρητος. Αποτελεί μια σκληρή υπενθύμιση των φρικαλεοτήτων που διαπράχθηκαν κατά τη διάρκεια του πολέμου του Βιετνάμ, ένα σύμβολο των διαλυμένων ονείρων και προσδοκιών μιας ολόκληρης γενιάς.
Καθώς οι νεαροί αποσύρονται στην ασφάλεια της σπηλιάς, έρχονται αντιμέτωποι με τη σκληρότητα της πραγματικότητάς. Οι σκιές που χορεύουν στους τοίχους χρησιμεύουν ως μεταφορά για την αβεβαιότητα του μέλλοντος και το απειλητικό φάντασμα της ενηλικίωσης και της ευθύνης. Ωστόσο, ακόμη και μπροστά στην απελπισία, υπάρχει μια αίσθηση προκλητικότητας και ανθεκτικότητας. Το τελικό άλμα στη σκοτεινή άβυσσο είναι μια συμβολική χειρονομία, μια επιβεβαίωση της ύπαρξής τους μπροστά σε ένα αβέβαιο μέλλον.
Εν τέλει, "Ο Θάνατος Ενός Ονείρου " είναι μια ισχυρή εξερεύνηση της απώλειας, της απογοήτευσης και του ανθεκτικού ανθρώπινου πνεύματος. Μέσω πολυεπίπεδων εικόνων και οδυνηρού συμβολισμού, το ποίημα μιλάει για την καθολική εμπειρία της αντιμετώπισης της σκληρής πραγματικότητας της ζωής, ενώ εξακολουθεί να κρατιέται από το τρεμάμενο κάρβουνο της ελπίδας και της ανθεκτικότητας.
Comments