Λέμε ποιήματα για άσπρα περιστέρια ώσπου νάρθει το πρωί και τρώμε μηλόπιτα με παγωτό
που έχει φτιάξει η μαμά σου. Οι ανεμώνες κοκκινίζουν ντροπαλά στο βάζο κι ένας αέρας πράσινος
φυσά σαν την λευτεριά των πεύκων και παράξενος σαν τις λέξεις
που ψιθύρισε η ποιήτρια στο Αιγαίο.
Τα χείλη μας μυρίζουνε κανέλα
και ο Διόνυσος κι η Αφροδίτη, λαχταρούν
ξεδιάντροπα τη νιόφερτη μας μέρα.
Συγκινημένος από το βάθος μιας τέτοιας
περίεργης μελωδίας, βουτώ ολόγυμνος
στην κόκκινη δεξαμενή της αλλόκοτης ημέρας.
Ουρλιάζω και κλαίω από ηδονή
και οι παρθένες ανεμώνες μαραίνονται στο βάζο
μέσα στη ροζ και άσπρη κάμαρα σου.
Για πολλές μέρες ταξίδευες στο ποταμό
ξεφεύγοντας μονάχη στη ερημιά της θάλασσας.
Δύσπιστος, έψαξα ολονυχτίς για να σε βρω
μα πουθενά δεν ήσουν, και η ιστορία σου παραμένει
μυστήριο για μένα κι όλους τους άλλους εραστές σου.
Κάθε βράδυ σου ζητώ να απαγγείλεις το ποίημά μου
αλλά εσύ περιγελάς και μου λες ότι δεν είναι πια
της μόδας να ‘χεις μελαγχολική ψυχή.
Τα λόγια σου μοιάζουνε σαν βέλη και όχι σαν το βάλσαμο
των λουλουδιών που κάποτε υποσχέθηκες να φέρεις.
Εσύ, που σε σοφή σαν το ορίζοντα, πού είναι
τα άνθη που χάιδεψαν τους μηρούς σου τον Απρίλη;
Και πού είναι τα λουλούδια που σε φίλησαν τον Μάρτη;
Λες να χορέψουνε ξανά τα άνθη στα στήθια σου τον Μάη;
Με κοροϊδεύεις και μου λες ότι είμαι διεφθαρμένος
μα με ζεσταίνεις κάθε βράδυ στο Reynaud σου στόμα
μέχρι που να ψάλλω προσευχές στη ρόδινη αυγή μας.
Μα κι αν μου λες ότι είμαι άντρας με πολλά προβλήματα
ποτέ δεν θα ζητήσω τη συγχώρεσή σου κι ούτε
θα παρακαλέσω να μου ευχηθεί η άγια σου μάνα.
Αυτό το ποίημα είναι μέρος της συλλογής μωσαϊκά
Read the English version of this poem Poets Come of Age
Λίγα λόγια για το ποίημα…
Ανάλυση του Ποιήματος | Ποιήματα Ενηλικίωσης
Το ποίημα "Οι Ποιητές Ενηλικιώνονται" διερευνά τα πρώτα βήματα ενηλικίωσης, την παροδική φύση της ποιητικής έμπνευσης, το πέρασμα του χρόνου και τον αντίκτυπο των σχέσεων στη δημιουργικότητα των δύο ποιητών.
Στη σειρά “Ποιήματα Ενηλικίωσης,” ο ποιητής προβληματίζεται για την εφήμερη φύση της ποιητικής έμπνευσης, η οποία μπορεί να είναι τόσο φευγαλέα όσο μια συζήτηση μέχρι την ανατολή του ήλιου. Η αναφορά στις "αναψοκοκκινισμένες ανεμώνες" και στον "παγωμένο χυμό" παραπέμπει στις αισθητηριακές εμπειρίες που μπορούν να πυροδοτήσουν δημιουργικές στιγμές. Το ποίημα αγγίζει επίσης τη νοσταλγία οικείων ανέσεων όπως το παγωτό και η μηλόπιτα, που μπορεί να χρησιμεύσουν ως μούσες για τον ποιητή.
Στην πρώτη περίπτωση, ο "πράσινος άνεμος" συμβολίζει τη φρεσκάδα και την ελευθερία που αναζητούν οι ποιητές στο έργο τους, προκαλώντας τις εικόνες των πεύκων και τα μυστηριώδη λόγια μιας ποιήτριας προς τη θάλασσα. Το άρωμα του λάιμ και της κανέλας στα χείλη προσθέτει ένα αισθητηριακό επίπεδο στην αφήγηση. Η αναφορά στην Άρτεμη και τον Πάνα υποδηλώνει μια σύνδεση μεταξύ της φύσης και της ποιητικής έμπνευσης, τονίζοντας τη διαπλοκή του φυσικού κόσμου με την καλλιτεχνική δημιουργικότητα. Στη δεύτερη περίπτωση, ολόκληρη η στροφή αυτή θα μπορούσε να ερμηνευτεί ως αλληγορία των ποιητών που εισέρχονται στον κόσμο των ενηλίκων και βιώνουν για πρώτη φορά τη χαρά του σεξ.
Στη συνέχεια το ποίημα εμβαθύνει σε μια πιο προσωπική αφήγηση, όπου το έργο του ποιητή συγκινεί βαθιά κάποιον, οδηγώντας σε παθιασμένες συναντήσεις. Η αναφορά “οι παρθένες ανεμώνες μαραίνουνε σε ένα βάζο” μπορεί να θεωρηθεί ως σύμβολο της αντίδρασης και της αποδοκιμασίας του κόσμου των ενηλίκων στην πράξη της σεξουαλικότητας μεταξύ των νεαρών ποιητών.
Το ποίημα παίρνει μια πιο μελαγχολική τροπή καθώς ο εραστής του ποιητή φαίνεται να απομακρύνεται από το έργο του ποιητή. Ο ποιητής αμφισβητεί την αυθεντικότητα της σχέσης και νοσταλγεί την επιστροφή της έμπνευσης και της οικειότητας. Υπάρχει μια υποβόσκουσα αίσθηση απώλειας και ανεκπλήρωτων προσδοκιών. Στο τέλος, το ποίημα απεικονίζει μια σύνθετη σχέση μεταξύ των δύο ποιητών, αναδεικνύοντας την ερωτική τους σχέση και τη βαθιά συναισθηματική σύνδεση με την τέχνη τους.
תגובות