Οι αντανακλάσεις της Χιονάτης
σαν χόρευε στη παγωμένη λίμνη
βάφανε το καθρέφτη κόκκινο
μέσα στο γκρίζο μαγειρειό.
Η Βασίλισσα του Πάγου,
παρακολουθούσε στο κρυφό
κανάλι τις πιρουέτες και τα πέπλα
που 'ριχνε κάτω το κορίτσι, ώσπου
εξοργισμένη από το νέο ηλιόφως
μαχαίρωσε τη χυδαία οθόνη.
Σαν ήρθανε τα πρώτα χελιδόνια
οι διεγέρσεις της έφηβης κοπέλας
ξαπλώνουνε στο χωματένιο πάτωμα.
Ερεθισμένη, η φθονερή Βασίλισσα
πετάει γύρω στις άκρες του καθρέφτη
πάνω στα φτερά μιας παπαρούνας
ψάχνοντας να βρει την αθώα Χιονάτη.
Στο ματωμένο φως του φεγγαριού
την σφίγγει σαν το Τίμιο Σταυρό
και την παίρνει σε ταξίδι
σ’ ένα κόσμο με μαινόμενες φωτιές.
Ανατριχιάζοντας στη βίαιη ζέστη
ουρλιάζουνε κι οι δυό για έλεος.
Μαγεμένος από το παράξενο θέαμα
αγκυροβολώ το κίτρινο μου πλοίο
σε ένα παγωμένο βράχο και θαυμάζω
τέτοια τολμηρή ιστορία αγάπης.
Ακούμε τα κηρύγματα ενός σοφού
δασκάλου, και πιάνω χορό με τη Χιονάτη
σαν παίζει το sitar ένας Ινδός τραγουδιστής.
Χαιρετίζουμε το Happy και του λέμε
ευχαριστώ για τα τσιγάρα που μας δίνει.
Αυτό το ποίημα είναι μέρος της συλλογής μωσαϊκά
Read the English version of this poem Looking for Snow White
Λίγα λόγια για το ποίημα
Κοινωνικές Κατασκευές στο Ποίημα "Που είναι η Χιονάτη;" | Ποιήματα Ενηλικίωσης
Στη γκάμα της υπερρεαλιστικής ποίησης, το ποίημα "Που Είναι η Χιονάτη" της σειράς Ποιήματα Ενηλικίωσης, αποτελεί μια λεπτή εξερεύνηση του ταξιδιού από τη νεότητα στην ωριμότητα, εξετάζοντας τις κοινωνικές προσδοκίες που επιβάλλονται στο άτομο. Η εισαγωγή αυτή επιχειρεί να αναλύσει το ποίημα, εμβαθύνοντας στα υπερρεαλιστικά του στοιχεία και τοποθετώντας τα στο ευρύτερο πλαίσιο του υπερρεαλισμού στην ποίηση.
Οι στίχοι ξεκινούν με μια ζωντανή απεικόνιση των αντανακλάσεων του εραστή του ποιητή να χορεύει σε μια παγωμένη λίμνη, θέτοντας τις βάσεις για μια αφήγηση που εκτυλίσσεται σε ένα σουρεαλιστικό μωσαϊκό. Η παγωμένη λίμνη, μια μεταφορική σκηνή, γίνεται μια συμβολική αναπαράσταση των περιορισμών και της ακαμψίας των κοινωνικών προτύπων. Οι αντανακλάσεις του εραστή αντηχούν στην επιφάνειά της, υποδηλώνοντας την επαναλαμβανόμενη φύση αυτών των προσδοκιών που αντηχούν κατά τη διάρκεια των μορφωτικών χρόνων του ατόμου.
Η βασίλισσα των πάγων, μια φανταστική φιγούρα, παρακολουθεί το χορό του εραστή με επικριτικό μάτι, ενσαρκώνοντας το κοινωνικό βλέμμα που εξετάζει και κρίνει. Η εξόργιση της από τον αντισυμβατικό χορό, τονίζει περαιτέρω τη σύγκρουση μεταξύ ατομικότητας και των κανόνων. Αυτή η σουρεαλιστική απεικόνιση χρησιμεύει ως μεταφορά για τις πιέσεις που ασκούνται στους νέους να συμμορφώνονται με τις προσδοκίες, ακόμη και όταν ακολουθούν προσωπικά πάθη.
Καθώς η αφήγηση προχωρά προς την άνοιξη, μια εποχή που παραδοσιακά συνδέεται με την ανανέωση και την ανάπτυξη, τα πάθη του εραστή κείτονται πεταμένα στο πάτωμα. Αυτή η μετάβαση σηματοδοτεί το ταραχώδες ταξίδι από την εφηβεία στην ενηλικίωση, όπου οι κοινωνικές προσδοκίες συγκρούονται με τις ατομικές επιθυμίες.
Ο διωγμός τη Χιονάτης από τη βασίλισσα υπογραμμίζει τη αντίδραση της κοινωνίας προς αλλαγή. Η αναφορά σε παπαρούνες εισάγει σουρεαλιστικές εικόνες που συμβολίζουν τις παραμορφωμένες αντανακλάσεις του εαυτού και τη γοητεία των προκαθορισμένων ιδανικών.
Ο ιερός σταυρός γίνεται ένα ισχυρό σύμβολο, που σηματοδοτεί την επιβολή αξιών στο ταξίδι του εραστή. Οι στενές φωτιές και η έκκληση για έλεος παραπέμπουν σε ένα σουρεαλιστικό τοπίο εσωτερικών συγκρούσεων και του αγώνα για συμμόρφωση. Η κίτρινη βάρκα αγκυροβολημένη στον πάγο που λιώνει συμβολίζει την ευθραυστότητα των υφιστάμενων δομών και την αναζήτηση της ευτυχίας και τολμηρής αγάπης, δημιουργώντας μια σουρεαλιστική αντιπαράθεση σταθερότητας και αστάθειας.
Σύμφωνα με την υπερρεαλιστική παράδοση, το ποίημα εκτυλίσσεται σαν όνειρο, αγκαλιάζοντας αντισυμβατικούς συνειρμούς και αντιπαραθέσεις. Τα κηρύγματα ενός σοφού δασκάλου, τα τραγούδια ενός ανατολικού τροβαδούρου συμβάλλουν στην ονειρική ποιότητα.
Στις τελευταίες στιγμές, εκφράζεται ευγνωμοσύνη για το τσιγάρο του Happy, συμβολίζοντας μια κοινή στιγμή εξέγερσης και συντροφικότητας. Το ποίημα, ενώ περιηγείται σε σουρεαλιστικά τοπία, αντανακλά τελικά την ανθεκτικότητα της ατομικότητας απέναντι στις κοινωνικές πιέσεις.
Εν κατακλείδι, το ποίημα "Που Είναι η Χιονάτη" χρησιμοποιεί σουρεαλιστικά στοιχεία για να αναλύσει τις πιέσεις που δέχονται οι νεαροί κατά την περιήγησή τους από τη νεότητα στην ωριμότητα. Η παγωμένη λίμνη, η βασίλισσα των πάγων και οι σουρεαλιστικές εικόνες χρησιμεύουν ως ισχυρές μεταφορές, προσφέροντας ένα οδυνηρό σχόλιο για τη σύγκρουση μεταξύ των προσωπικών επιθυμιών και των γενικών προσδοκιών. Το ποίημα, με το σουρεαλιστικό του μωσαϊκό, καλεί τους αναγνώστες να αναλογιστούν τις πολυπλοκότητες της ενηλικίωσης σε έναν κόσμο που συχνά απαιτεί συμμόρφωση.
Comments