Η αγάπη μου για τον Υιό του Ανθρώπου και το Χριστιανισμό ως τρόπο ζωής είναι απέραντη, ωστόσο, μου είναι αδύνατο να πιστέψω σε έναν μεταφυσικό κόσμο.
Αυτό το ποίημα είναι η προσωπική μου άποψη για τον Θεό, Ιησού, και Ιούδα. Παρακαλώ μην συνεχίσετε να διαβάζετε αυτό το ποίημα αν προσβάλλεστε εύκολα ή αν είστε μισαλλόδοξοι στις απόψεις άλλων ανθρώπων.
Το ποίημα αυτό είναι σε μεγάλο βαθμό εμπνευσμένο από το μυθιστόρημα Ο Τελευταίος Πειρασμός του Νίκου Καζαντζάκη.
Ο παμπάλαιος πόλεμος άρχισε ξανά.
Ο Πεσμένος Άγγελος συγκέντρωσε όλα
τα στρατεύματά του και η μάχη τώρα
μαίνεται για σαράντα μερονύχτια.
Οι λεγεώνες από τα έθνη όλης της γης
έχουν συγκεντρωθεί στην έρημο
και με σάλπιγγες και τύμπανα διαλαλούν
υπακοή στο νέο σκοτεινό Βασιλέα.
Δίψα και πείνα μαστίζουν το κορμί του
και το Σκότος συνεχώς χλευάζει τον Προφήτη
ν αρθεί σε γλέντι στο τραπέζι φορτωμένο
με πέτρες και κρασί.
Βλέπει οράματα της μακάριας πολιτείας
με λαμπρούς ναούς όλο χρυσό και μάρμαρο
και το Μαύρο Αστέρι ωθεί τον άγιο να πετάξει
προς το Σάλεμ στις αγκαλιές χίλιων αγγέλων.
Η κόρη του Ραβίνου έρχεται το βράδυ στο
όνειρό του, δεκαεξάχρονη ανέγγιχτη παρθένα·
Ξαπλώνει ντροπαλά στην άμμο, το νυμφικό της
φόρεμά ανοιχτό και τον παιδεύει όλη τη νύχτα.
Μα όταν ο ήλιος ανατέλλει την αυγή
εκεί στο τόπο που το λάγνο όραμα βρισκόταν
μια οχιά σφυρίζει, φτύνει και γλιστρά μακριά·
ο άντρας γονατίζει, σηκώνει το κεφάλι
προς στον ουρανό και λέει:
"Γενηθήτω το θέλημά σου, Κύριε και Βασιλιά μου".
Read the English version of this poem at Forty Days and Forty Nights
A few words about the poem…
Οι Μεταμορφωτικές Σαράντα Μέρες και Σαράντα Νύχτες του Ιησού στην Έρημο | Θρησκευτικά Ποιήματα
Στο ποίημα “Σαράντα Μέρες και Σαράντα Νύχτες“ της σειράς “Θρησκευτικά Ποιήματα,“ εισερχόμαστε σε μια πραγματικότητα όπου η αρχαία ιστορία του Ιησού στην έρημο επαναπροσδιορίζεται. Ο Έκπτωτος Άγγελος καλώντας τις λεγεώνες του επιδίδεται σε μια σκληρή μάχη ενάντια στις δυνάμεις του καλού, και η σύγκρουση μαίνεται για σαράντα ημέρες και νύχτες. Οι εναρκτήριες γραμμές θέτουν τις βάσεις για μια βαθιά πάλη μεταξύ φωτός και σκότους, καθώς οι στρατιές ισχυρών βασιλείων συγκεντρώνονται στην έρημο διακηρύσσοντας την υποταγή τους στον Πορθητή Βασιλιά.
Οι φυσικές και πνευματικές προκλήσεις που αντιμετωπίζει ο πρωταγωνιστής, ο Ιησούς, απεικονίζονται με γλαφυρό τρόπο. Η δίψα και η πείνα μαστίζουν το σώμα του καθώς υπομένει τις σκληρές συνθήκες της ερήμου. Το Σκοτάδι κοροϊδεύει τον Προφήτη, δελεάζοντάς τον με ένα γλέντι από κρασί και πέτρες, επιδιώκοντας να υπονομεύσει τον θείο σκοπό του. Αυτή η απεικόνιση τονίζει την αδυσώπητη φύση της μάχης που αντιμετωπίζει ο Ιησούς, τόσο εξωτερικά όσο και εσωτερικά.
Εν μέσω των θλίψεων, στο μυαλό του Προφήτη εκδηλώνονται οράματα μιας ευλογημένης πόλης. Οι εικόνες ξεδιπλώνονται αποκαλύπτοντας μαρμάρινους ναούς και δροσερούς κήπους, ενώ o Εωσφόρος λειτουργεί ως καθοδηγητική δύναμη προτρέποντας την αγία μορφή να ανέλθει στον χρυσό θρόνο του στο Σάλεμ. Η γοητεία αυτού του παραδείσου που γνέφει με την αγκαλιά χιλίων αγγέλων, αποτελεί έναν ισχυρό πειρασμό δοκιμάζοντας την ακλόνητη αποφασιστικότητα του Ιησού.
Ο ποιητής εισάγει ένα γοητευτικό στοιχείο στην αφήγηση—την εμφάνιση της παρθένας κόρης του ραβίνου, της Μαγδαληνής, η οποία επισκέπτεται τον Ιησού στα όνειρά του. Περιγράφεται ως έχουσα δεκαέξι χρόνια ομορφιάς, γίνεται σύμβολο γοητείας και πειρασμού. Οι ζωντανές εικόνες συνεχίζονται καθώς ξαπλώνει στους αμμόλοφους με το κατακόκκινο νυχτικό της ξεκούμπωτο, και βασανίζει τον Ιησού όλη τη νύχτα. Αυτή η απεικόνιση αναδεικνύει την εσωτερική αναταραχή και τις επιθυμίες που αντιμετωπίζει ο Ιησούς στο ταξίδι του.
Καθώς ξημερώνει, ο ποιητής εισάγει μια εντυπωσιακή μεταμόρφωση. Το λάγνο όραμα που κάποτε σαγήνευε τον Ιησού, δίνει τη θέση του στην παρουσία μιας οχιάς που σφυρίζει και απομακρύνεται. Αυτή η συμβολική αναπαράσταση υποδηλώνει ότι η γοητεία του πειρασμού είναι παροδική και απατηλή, χωρίς μόνιμη ουσία. Ο κύκλος του πειρασμού και της αντίστασης γίνεται ένα επαναλαμβανόμενο μοτίβο στον αγώνα του Ιησού.
Το ποίημα ολοκληρώνεται με μια συγκλονιστική στιγμή παράδοσης και υποταγής. Ο Γιός του Ανθρώπου πέφτει γονατιστός, σηκώνει το κεφάλι του προς τον ουρανό και φωνάζει στον Κύριο και Βασιλιά του επιβεβαιώνοντας την ακλόνητη προσήλωσή του στο θείο θέλημα. Αυτή η δήλωση συμπυκνώνει τον θρίαμβο του Ιησού πάνω στους πειρασμούς που αντιμετώπισε, τονίζοντας την τελική του νίκη απέναντι στις δυνάμεις του κακού.
Με αυτή την υποβλητική και ιδιότυπη ερμηνεία του πειρασμού του Χριστού, το ποίημα προσφέρει μια συναρπαστική εξερεύνηση των εσωτερικών μαχών που αντιμετώπισε ο Ιησούς στην έρημο. Μέσα από ζωντανές εικόνες και υποβλητική γλώσσα, εμβαθύνει στην πολύπλοκη αλληλεπίδραση των επιθυμιών, των οραμάτων, και της σταθερής αφοσίωσης. Εμπνευσμένο από το μυθιστόρημα του Καζαντζάκη, το ποίημα καλεί τους αναγνώστες να προβληματιστούν για τη φύση του πειρασμού, την ανθεκτικότητα της πίστης, και τον θρίαμβο της πνευματικής αποφασιστικότητας.
Comments