Είκοσι του Δεκέμβρη.
Η Μικρή Βενετία ντυμένη με πούλιες
και φιογκάκια λαμπυρίζει μες ‘το χιόνι.
Βλέπω ζευγάρια να κρατιούνται χέρι-χέρι,
ν’ αγκαλιάζονται στα μπάρς και στα καφέ
και βάρκες να γλυκοφιλιούνται μέσα στο νερό.
Παγωμένος, τριγυρνώ στους δρόμους
δίπλα στο κανάλι, ψάχνοντας να βρω
τη σκάλα πίσω στη παλιά ζωή μας.
Στη βιασύνη σου να γίνεις η αβανγκάρντ
βασίλισσα,
τρεις φορές με αρνήθηκες πριν το πρωί
και κάθε φορά γινόσουν πιο απόμακρη.
Ο μουσουργός, χαϊδεύει τη κιθάρα του
στις τέσσερις πριν το ξημέρωμα.
και με καρφώνει στο πεντάγραμμο
σε κάθε κλίμακα μινόρε.
“Δεν θα υπάρξει ποτέ άλλη πρεμιέρα,”
φωνάζει το μεσημέρι ο τελετάρχης.
Οι μαύρες λιμουζίνες περιμένουν έξω,
το κόκκινο χαλί έχει πια ξεφτίσει
κι όμως κρυμμένος πίσω στη κουρτίνα,
λαχταρώ για μια ματιά της αιθέριας σου ζωής.
Σε πέντε μέρες θα ρθούνε τα Χριστούγεννα
και μετά ένας ατελείωτος και ζοφερός χειμώνας.
Ναρκωμένος, κάθομαι σε ένα παγκάκι
και γράφω μπερδεμένους στίχους για το κομμάτι
που λείπει από το γρίφο.
Αυτό το ποίημα είναι μέρος της συλλογής παλιές ιστορίες
Read the English version of this poem Songs at 4 am
Λίγα λόγια για το ποίημα…
Μελαγχολικά Ποιήματα: Εξερευνώντας την Απώλεια και τον Πόθο στο Ποίημα “Τραγούδια στις 4 π.μ.”
Το ποίημα “Τραγούδια στις 4 π.μ.” συλλαμβάνει τη μελαγχολία μιας χαμένης αγάπης στο σκηνικό της Μικρής Βενετίας, μια από της πιο ωραίες περιοχές του Λονδίνου. Οι πρώτες δυο στροφές τοποθετούν τον αναγνώστη σε συγκεκριμένο χρόνο και τόπο, προκαλώντας μια αίσθηση προσωπικού αποπροσανατολισμού καθώς ο ομιλητής περιπλανάται στους δρόμους, ψάχνοντας να βρει τη σκάλα πίσω στην του παλιά ζωή. Οι εικόνες της Μικρής Βενετίας, ντυμένης με πούλιες και φιογκάκια, δημιουργούν μια αντιπαράθεση θερμότητας και οικειότητας με την εσωτερική απομόνωση του ομιλητή.
Η τρίτη στροφή εισάγει μια ένταση μεταξύ προσωπικής φιλοδοξίας και συναισθηματικής παραμέλησης. Ο ομιλητής απευθύνεται σε έναν εραστή που, στην προσπάθειά του να γίνει αβανγκάρντ βασίλισσα, έχει επανειλημμένα απομακρυνθεί. Αυτή η πράξη άρνησης παραλληλίζεται με μια βιβλική προδοσία, εντείνοντας τη συναισθηματική βαρύτητα. Το ρεφρέν του τελετάρχη στο μεσημέρι και το τραγούδι του μουσουργού στις 4 π.μ. υποδηλώνουν έναν επαναλαμβανόμενο, ατελείωτο πόνο, σημαδεμένο από τη μεταφορική σταύρωση στο πεντάγραμμο, τονίζοντας το συναισθηματικό βασανισμό του ομιλητή.
Η αναφορά σε μαύρες λιμουζίνες και σε ένα φθαρμένο κόκκινο χαλί συμβολίζει μια κηδεία, υπονοώντας την πάροδο του χρόνου και μια ανεκπλήρωτη ζωή καθώς ο θάνατος πλησιάζει. Η απόκρυψη του ομιλητή πίσω από την κουρτίνα αντικατοπτρίζει μια απροθυμία να αντιμετωπίσει την πραγματικότητα, ωστόσο μια αδιάκοπη ελπίδα για επανασύνδεση παραμένει. Η αντίθεση μεταξύ της παλιάς αίγλης και της παρούσας σκληρότητας υπογραμμίζει το θέμα της απώλειας και του πόθου.
Το ποίημα καταλήγει με μια ζοφερή απεικόνιση του επερχόμενου χειμώνα, τόσο κυριολεκτικού όσο και μεταφορικού. Το κρύο και το εξασθενημένο φως της Μικρής Βενετίας χρησιμεύουν ως μεταφορά για την απογοήτευση του ομιλητή. Καθώς πλησιάζουν τα Χριστούγεννα, μια εποχή που συνήθως συνδέεται με τη ζεστασιά και την συντροφικότητα, ο ομιλητής βυθίζεται σε μια αίσθηση ατελείωτου χειμώνα, γράφοντας ατελή στίχους. Αυτή η πράξη γραφής συμβολίζει μια μάταιη προσπάθεια να κατανοήσει το άλυτο συναισθηματικό παζλ, υπογραμμίζοντας τον διαρκή πόνο του χαμένου κομματιού.
Το ποίημα 'Τραγούδια στις 4 π.μ.' αποτελεί ένα από τα πιο χαρακτηριστικά “Μελαγχολικά Ποιήματα,” καταφέρνοντας να εκφράσει την αγωνία της ανεκπλήρωτης αγάπης και την πάροδο του χρόνου με πλούσια εικόνα και μεταφορά, μεταφέροντας μια βαθιά αίσθηση απώλειας και πόθου.
Comments