Μια θύελλα αναμνήσεις—
τραγούδια, λευκά κρίνα,
κόκκινα τριαντάφυλλα
χτυπούν την πόρτα μου απόψε.
Φίλοι μου, καλώς ήρθατε.
Καθόμαστε γύρω στο τραπέζι,
καπνίζουμε, πίνουμε κρασί
και μιλάμε όλο για σένα—
το χαμόγελο που τόσο αγάπησα,
τα μάτια σου που'χα φιλήσει,
τα χείλη που λέγαν "Σ' αγαπώ."
Με άγγιξες με τα λόγια σου, αλλά
ήμασταν κι δυο στο πρώτο σκαλοπάτι.
Φοβισμένος, ήθελα να φύγω και δεν
έβλεπα τη λύπη που σκέπαζε τα μάτια σου
μέχρι που μια μέρα άνοιξες την πόρτα μας
και χάθηκες σιωπηλά χωρίς κανένα ίχνος.
Read the English version of this poem at My Welcome Guests
Αυτό το ποίημα είναι μέρος της συλλογής Παλιές Ιστορίες
Λίγα λόγια για το ποίημα…
Ανάλυση του Ποιήματος "Φίλοι μου Καλώς Ήρθατε" | Μελαγχολικά Ποιήματα
Στο ποίημα "Φίλοι μου Καλώς Ήρθατε," από τη σειρά "Μελαγχολικά ποιήματα", ο ποιητής προσκαλεί με λεπτότητα τους αναγνώστες σε μια γη αναπόλησης, όπου οι αναμνήσεις πέφτουν σαν χιονοστιβάδα, γεμίζοντας τον χώρο με τον απόηχο των τραγουδιών και την ευωδιαστή παρουσία των λευκών κρίνων και των κίτρινων τριαντάφυλλων. Η χρήση φυσικών εικόνων, όπως τα λουλούδια, προκαλεί μια αίσθηση νοσταλγίας και ζεστασιάς, προετοιμάζοντας το σκηνικό για την άφιξη των αγαπημένων συντρόφων.
Καθώς το ποίημα εξελίσσεται, ο ποιητής περιγράφει μια συγκέντρωση φίλων, που απεικονίζονται ως "ευπρόσδεκτοι επισκέπτες", οι οποίοι φτάνουν στο κατώφλι της συνείδησης του ομιλητή. Ανάμεσα στη συντροφικότητα, υπάρχει ένα υπόγειο ρεύμα ενδοσκόπησης, το οποίο υπονοείται από την αναφορά στο κάπνισμα, την κατανάλωση κρασιού και τη συζήτηση για μια παρελθούσα αγάπη.
Το επίκεντρο της συνάντησης είναι η απούσα παρουσία μιας αγαπημένης φιγούρας, το γέλιο της οποίας παρομοιάζεται με εκείνο μιας "γυναίκας-παιδιού". Αυτή η αντιπαράθεση υποδηλώνει τόσο την αθωότητα όσο και την ωριμότητα, υπονοώντας ίσως την πολυπλοκότητα της σχέσης που μοιράζεται ο ομιλητής με αυτή την αινιγματική προσωπικότητα.
Μέσα από τρυφερές αναμνήσεις, ο ποιητής αποκαλύπτει το βάθος της σχέσης τους, διηγούμενος στιγμές με φιλιά και δηλώσεις αγάπης. Ωστόσο, συνυφασμένη με αυτές τις αναμνήσεις είναι μια αίσθηση λύπης και χαμένης ευκαιρίας, καθώς ο ομιλητής αναλογίζεται τα νιάτα τους και τον φόβο που τους οδήγησε να ξεφύγουν από την αγκαλιά του έρωτα.
Το ποίημα φτάνει στο συναισθηματικό του ζενίθ καθώς ο ομιλητής αντιμετωπίζει τη σκληρή πραγματικότητα της απώλειας. Η αναχώρηση της αγαπημένης, που μεταφέρεται με συγκλονιστική απλότητα, υπογραμμίζει το βαθύ αντίκτυπο της απουσίας της. Η σιωπή που ακολουθεί λέει πολλά, αφήνοντας τον ομιλητή να παλέψει με το βάρος όσων έμειναν ανείπωτα και ανεκπλήρωτα.
Εν κατακλείδι, το ποίημα "Φίλοι μου Καλώς Ήρθατε" περιηγείται στο έδαφος της μνήμης και του συναισθήματος με χάρη και ενδοσκόπηση. Μέσα από τις υποβλητικές εικόνες και τη διακριτική γλώσσα του, το ποίημα καλεί τους αναγνώστες να αναλογιστούν τα διαχρονικά θέματα της αγάπης, της απώλειας και του διαρκούς απόηχου του παρελθόντος.
Comments