Άντρες πούχουν τον Θεό
στο πλάι τους, πετούν ψηλά
στους ουρανούς και βρέχουν
δίχως έλεος, ναπάλμ, φρίκη
και θάνατο
πάνω στα μικρά παιδάκια.
Πτώματα σκεπάζουν τα χωράφια
μα ο άντρας με τη ξένη προφορά
διατάζει τους πιλότους συνεχώς
να ρίχνουν κι άλλες βόμβες,.
Για τέτοιο μεγάλο έγκλημα, κερδίζει
το βραβείο ειρήνης.
Σε μια άλλη χώρα, άνδρες με κόκκινα
και μαύρα ράσα, ζουν και προσκυνούν
ευλαβικά σε άγιες εκκλησίες.
Γλεντούν με ακριβό κρασί
και αγνοούν το αίμα και τα δάκρυα
των μικρών παιδιών που λεκιάζουνε
τα πουπουλένια τους κρεβάτια.
Και αυτοί, διαβάζουν την Αγία Γραφή
κι λένε σαν τους άλλους πως έχουν
τον Θεό στο πλάι τους.
Read the English version of this poem at Suffer the Little Children
Λίγα λόγια για το ποίημα…
Τα Αθώα Θύματα Πολέμου: Ένα Σχόλιο για την Υποκρισία και τη Βαρβαρότητα
Το ποίημα "Άφετε τα Παιδία," από τη σειρά Τα Αθώα Θύματα Πολέμου, απεικονίζει με ζωηρές εικόνες την τρομακτική αντίθεση μεταξύ των φαινομενικά δίκαιων ανθρώπων και των τρομακτικών πράξεων που διαπράττουν ή παραβλέπουν. Ο τίτλος, που σημαίνει "Αφήστε τα παιδιά," μια πλάγια και ειρωνική αναφορά στη Βίβλο, ανακαλεί την αθωότητα και την ευαλωτότητα των παιδιών που βρίσκονται στη δίνη της βίας και της υποκρισίας.
Το ποίημα αντιπαραθέτει δύο ομάδες ανδρών που ισχυρίζονται ότι έχουν θεϊκή εύνοια. Η πρώτη στροφή ζωγραφίζει μια ανατριχιαστική εικόνα των ανδρών που "έχουν τον Θεό στο πλάι τους," που πετούν ψηλά και εξαπολύουν ναπάλμ, φρίκη και θάνατο στα παιδιά. Αυτή η έντονη εικόνα υπογραμμίζει την εντονότατη αντίθεση μεταξύ των θεϊκών προφάσεών τους και των βίαιων πράξεών τους. Το ποίημα επικρίνει την αναισθησία αυτών των ανδρών, των οποίων οι πράξεις αφήνουν τα χωράφια γεμάτα πτώματα ενώ καθοδηγούνται συνεχώς από έναν διοικητή με ξένη προφορά. Η ειρωνεία κορυφώνεται με την αναφορά σε ένα βραβείο ειρήνης που απονέμεται για τέτοιες θηριωδίες, υπογραμμίζοντας την τερατώδη διαφορά μεταξύ της αναγνώρισής τους και των πράξεών τους.
Στη τρίτη στροφή, το ποίημα μετατοπίζεται σε μια άλλη ομάδα ανδρών, ντυμένων με κόκκινα και μαύρα ράσα, που ζουν και προσκυνούν ευλαβικά σε άγιες εκκλησίες. Αυτοί οι άνδρες, επίσης, ισχυρίζονται ότι έχουν θεϊκή υποστήριξη, αλλά γλεντούν με ακριβά κρασιά, αδιαφορώντας για το αίμα και τα δάκρυα των παιδιών που λεκιάζουν τα πουπουλένια τους κρεβάτια. Αυτή η στροφή εκθέτει την υποκρισία αυτών που κηρύττουν την αγιότητα ενώ αγνοούν την οδύνη γύρω τους. Το ιερό κείμενο που διαβάζουν γίνεται ένα κενό τεκμήριο της ευλάβειάς τους, καθώς οι πράξεις τους διαψεύδουν τις δηλωμένες πεποιθήσεις τους.
Οι ισχυρές εικόνες και οι έντονες αντιθέσεις του ποιήματος κριτικάρουν την ηθική χρεοκοπία αυτών που, κρυμμένοι πίσω από τη δικαιοσύνη, διαιωνίζουν ή αγνοούν τη θλίψη. Εστιάζοντας στην αθωότητα των παιδιών και στην υποκριτική στάση των βασανιστών τους, το ποίημα υπογραμμίζει την βαθιά ασυμφωνία μεταξύ των ισχυρισμών τους για θεϊκή εύνοια και την ζοφερή πραγματικότητα των πράξεών τους. Μέσω αυτής της έντονης απεικόνισης, το ποίημα θέτει υπό αμφισβήτηση την αληθινή φύση της δικαιοσύνης και τις ηθικές αποτυχίες αυτών που υποτίθεται ότι την υποστηρίζουν.
Comments